از سال ها قبل دانشمندان در حال ارتباط دادن به این دو موضوع مهم در فیزیک نوین بوده اند ولی با توجه به تفاوت های خاص در دو نظریه نتوانستند بین این دو موضوع ارتباط دقیقی ایجاد نمایند و نظریه جهان شمولی را در این ارتباط ارائه دهند. یکی از نظریات مهم در این خصوص که می تواند راه حلی جهت ارتباط این دو موضوع باشد و کلید حل این معما به شمار می رود بحث کوانتمی بودن فضا و زمان می باشد با ایجاد و درک روابط کوانتمی برای فضای کوانتمی و زمان کوانتمی ما بهتر می توانیم به ارتباط این دو موضوع دست یابیم و دلیل آن نیز این است که نظریه ای که بتواند هم نسبیت را در برگیرد و هم کوانتم را توضیح دهد باید از یک جهش در یکی از شاخه ها ایجاد شود و جهش از انرژی های کوانتمی به فضای کوانتمی می تواند کلید حل این معما باشد. در نظریه فضای کوانتمی فضای اطراف ذرات مادی توضیع یکنواختی نداشته و با دور شدن از یک ذره مادی توزیع فضا به صورت پلکانی و کوانتمی متفاوت می شود. با این استدلال ما در محیطی زندگی می نماییم که فضاهای خلا و فضاهای مادی در کنار یکدیگر وجود دارند و نیروهای به وجود آمده مانند نیروی الکترومغناطیس - جاذبه - هسته ای ضعیف و قوی را می توان با وجود فضاهای کوانتمی مادی و خلا در کنار یکدیگر توضیح داد و از این طریق ما به طور اتوماتیک به نظریه نسبیت دست خواهیم یافت. با توجه یه همین موضوع است که دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که همان نیرویی که باعث حرکت سیارات و ستاره ها در فضا می شوند باعث حرکت فوتون ها نیز می شوند و ماهیت حرکت یکی بوده و از فضایی که ما را در برگرفته و در آن قوطه ور هستیم ناشی شده است.در یک فضای کوانتمی ما عناصر فضا را به صورت حقیقی و مجازی در کنار یکدیگر در نظر می گیریم و با نام فضای خلا و فضای مادی می شناسیم سپس حرکت را ناشی از چگالی فضای مادی و غیر مادی در نظر می گیریم و با افزایش نسبت فضای مادی به فضای خلا در یک ذره مادی میم توانیم حرکت و جهت حرکت را در یک سیستم توضیح دهیم. به عنوان مثال یکی از نقص های موجود در نظریات نسبیت و کوانتم عدم توضیح دقیق در مورد جهت حرکت می باشد. چرا نیروی جاذبه همیشه باعث کشیده شدن دو جسم به سور همدیگر می شود و چرا دو بار همنام یکدیگر را دفع می نمایند در هر دو این اتفاقات جهت حرکت عامل بسیار مهمی است که کمتر به آن توجه شده است و نظریات جدید باید هدف خود را بر روی موضوع جهت حرکت استوار نمایند نه خود حرکت . همچنین با توجه به این که جهت حرکت اهمیت بسیار بیشتری نسبت به خود حرکت پیدا می نماید باید تغییرات زیادی را در فرمول بندی که بر اساس ماهیت حرکت استوار بود ایجاد شود.با توجه به همین موضوع است که ماهیت بسیاری از نیروها متفاوت ارزیابی خواهد شد به عنوان مثال نیرویی که باعث کشیده شدن دو ذره به سمت یکدیگر می شوند دیگر به این شکل قابل بررسی نمی باشد بلکه باید گفت فضای کوانتمی در اطراف ذرات مورد نظر طوری است که جهت حرکت این ذرات به سمت یکدیگر می باشد. ممکن است فضا به گونه ای باشد که نیروی عمده از پشت اجسام اعمال شود بنابراین نمی توانیم در مورد نیروی جاذبه بگوییم دو ذره به سمت هم کشیده می شوند ممکن است دو ذره از پشت به سمت یکدیگر هل داده شوند. این موضوع بستگی به ماهیت فضای کوانتمی در اطراف ذرات بستگی خواهد داشت.
خیلی مطالب خوبی داشتی ممنون