کارکرد زمانی ذهن

همانطور که گفتیم زمان در فاز غیرمادی بسیار کندتر از فاز مادی می گذرد و این عامل باعث ایجاد حالت ایستایی در فاز غیرمادی از دیدگاه فاز مادی می شود. ذهن می تواند از این حالت ایستایی به منظور ذخیره سازی اطلاعات استفاده نماید . از آنجا که ذهن انسان می تواند با استفاده از مکانیسم های خود با دو محیط مادی و غیرمادی به طور همزمان ارتباط برقرار نماید بنابراین می تواند اطلاعات لازم برای خود را به سرعت از محیط غیرمادی دریافت و در محیط مادی بازیافت نماید. این اتفاق اغلب زمانی رخ می دهد که فرد خاطره دوری را برای خود یادآوری می نماید این خاطره اگرچه در محیط مادی بسیار دور به نظر می رسد و ممکن است این خاطره مربوط به سالهای بسیار دور باشد ولی در یک فضای غیرمادی این خاطره مربوط به چند ثانبه قبل است و تصویر این خاطره در محیط غیرمادی به حالت ایستا به نظر می رسد بنابراین ذهن با استفاده از این تکنیک می تواند خاطرات بسیار قدیمی ما را بازسازی نماید.

کارکرد زمانی ذهن وابسته به وجود دو محیط مادی و غیرمادی در کنار یکدیگر می باشد و ذهن انسان ابزار برقراری ارتباط با این دو فضای متفاوت کوانتمی را دارد. در یک فضا که ذرات مادی در آن حضور دارند زمان همان چیزی است که ما درک می کنیم و درک ما در حقیقت وابسته به سیستم های مادی است که ما از آن کمک می گیریم.ولی در مورد زیرسیستم مغز این چنین نمی باشد. یعنی مغز انسان می تواند با استفاده از ابزارهای میکروسکپی خود با ذرات غیرمادی نیز واکنش نشان دهد و به این ترتیب درکی که ذهن از زمان برای خود به وجود می آورد با درکی که ما با استفاده از تصورات بیرونی و دریافت های محیطی به دست می آوریم متفاوت می باشد. ذهن با قرار دادن این دو زمان در کنار یکدیگر یک سیستم پیچیده در ایجاد ظرفیت های ذخیره سازی و نیز آنالیز اطلاعات به وجود می آورد. به این معنی که شما اگر بخواهید یک محاسبه معمولی را انجام دهید ممکن است یک میلیون سال به طول بیانجامد ولی ذهن با بردن این محاسبه در فضای غیرمادی آنرا در عرض چند ثانیه انجام می دهد و با سازگار شدن با اسن سیستم می تواند اطلاعات زیادی را در این فضا ذخیره نماید.

وقتی شما یک خاطره را از ۵۰ سال قبل خود یادآوری مینمایید مغز با ارتباط با فضای غیرمادی می تواند تصاویری از چندثانیه قبل خود به یادآورد و به این ترتیب می تواند تصاویر ۵۰ سال قبل را به یادآورد و در عین حال ذخیره سازی در حجم بسیار کوچکی صورت می گیرد زیرا مغز تنها کدهای خاصی را ذخیره سازی می نماید و این کدها تنها وسیله آدرس دهی در فضای غیرمادی می باشد و مغز با دراختیار داشتن کدهای مختلف به راحتی می تواند اطلاعات حجیمی را در فضای بسیار کوچکی ذخیره نماید.

بنابراین ذهن نیز مانند بسیاری از ذرات مادی دیگر از فضا و زمان برای کارکرد خود استفاده می نماید. مانند حرکت فوتون ها و یا سیارات که برای ادامه حرکت خود تنها از فضای اطراف خود کمک می گیرند.