زمان چگونه به صورت کوانتمی در آمده است؟

همانطور که در قبل نیز اشاره کردیم زمان با توجه به فضای کوانتمی تعیین می شود و در محیط کوانتمی مادی زمان بسیار سریعتر از فضای کوانتمی غیر مادی می گذرد. زمان در فضای کوانتمی مادی در حدود c برابر همان زمان در فضای کوانتمی غیرمادی است که c سرعت نور می باشد. 

فضای کوانتمی مادی و غیرمادی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند و با توجه به این موضوع است که امواج کوانتمی(امواج غیر مادی) دارای سرعت ماکزیمم c برابر امواج مادی (الکترومغناطیس) را دارند و این موضوع قابل توجه است که عامل تعیین کننده زمان برای ذرات مادی با ذرات غیر مادی(ذرات کوانتمی) متفاوت است و این موضوع از تفاوت ناحیه ها یمرجع برای آنها می باشد.

هر چه وسعت فضای مادی افزایش یابد زمان نیز به همان اندازه سریعتر خواهد گردید و هر چه فضای کوانتمی غیرمادی افزایش یابد زمان نیز کندتر خواهد گذشت. این موضوع جزیی از ویژگی محیط های حاضر می باشد. برای مثال همانطور که گفتیم با نزدیک شدن به اجرام مادی نسبت فضای کوانتمی مادی به غیرمادی(خلاء کوانتمی) افزایش می یابد و این موضوع سبب افزایش زمان می شود. با فاصله گرفتن از اجرام نیز با توجه به کم شدن نسبت فضای مادی زمان کندتر می گذرد.

به زبان دیگر ما هر چه از زمین فاصله بگیریم زمان کندتر خواهد گذشت با این فرض که جرم مؤثر بر ما در حال حاضر زمین می باشد. زمانی که ما در ذهن خود احساس می نماییم در حقیقت حاصل یک تعادل فیزیکی بین اجرام بزرگ آسمانی مانند سیارات و کهکشان های اطراف ما می باشد.

با توجه به اینکه جهان ما در حال دور شدن از یکدیگر می باشند فضای کوانتمی مادی به صورت مداوم در حال کوچکتر شدن می باشد و این موضوع در مجموع باعث کند تر شدن زمان از نظر ذهن ما می شود.

با توجه به این موضوع که کهکشانها از یکدیگر دور می شوند زمان کوانتمی مادی(زمانی که ما احساس می نماییم) کند تر شده و زمان کوانتمی غیرمادی (زمانی که ذهن قادر به درک آن است) تند تر می شود و این موضوع باعث ایجاد ثبات زمانی می شود.

کندتر شدن زمان کوانتمی مادی باعث ایجاد پدیده های مختلف خواهد شد. به عنوان مثال با گذشت زمان از آنجا که زمان کوانتمی مادی کندتر می شود سرعت نور نیز کاهش می یابد زیرا ماکزیمم حرکات ذرات مادی با کاهش فضای کوانتمی مادی کاهش می یابد و به این صورت است که می توان گفت در ابتدای پیدایش جهان که جرم زیادی در نزدیکی یکدیگر بوده است سرعت نور بیشتر از مقدار حاضر یعنی c بوده است و با افزایش فاصله جرم های آسمانی از یکدیگر سرعت نور افزایش پیدا نموده است تا به مقدار حاضر رسیده است و در حال حاضر نیز رو به افزایش می باشد.

با اندازه گیری تغییرات سرعت نور با زمان می توان سرعت دور شدن دورترین اجرام آسمانی را از یکدیگر به دست آورد ولی از آنجا که این تغییرات نسبت به سرعت نور بسیار کوچک می باشد قابل اندازه گیری نمی باشد. برای اندازه گیری این تغییرات باید دستگاه های بسیار حساسی ساخت و یا در یک دوره زمانی زیاد این کار را انجام داد. با توجه به این موضوع که ذهن انسان هر دو موج مادی و غیرمادی را دریافت می نماید می تواند تغییرات این دو را دریافت و قادر است با مکانیسم خاصی این تغییرات را ثبت نماید. بنابراین ذهن قادر است این تغییرات بسیار ناچیز را ثبت نماید و در حقیقت این همان عاملی است که به ما احساس گذشت زمان را می دهد  در صورتی که ذهن این توانایی را نداشت گذشت زمان برای ما مفهومی نداشت و آنچه را که ما امروزه از گذشت زمان درک می نماییم مدیون این خاصیت ذهن می باشد.