زمان و روح

زمان در یک فضای کوانتمی مشخص تابعی از نسبت فضای کوانتمی مادی به فضای غیرمادی است و به همین دلیل در هر فضای مشخص ما درای یک تابع زمانی خاص آن فضا هستیم. از طرفی با توجه به اینکه هر ذره مادی بر فضای اطراف خود تاثیری از جهت نسبت فضای مادی بر غیرمادی می گذارد این موضوع سبب تغییرات سرعت زمان در اطراف ذرات مادی و غیرمادی می شود. تغییرات زمانی در اطراف یک ذره مادی حدود ۱۰۰/۰۰۰/۰۰۰ برابر سریعتر از اطراف یک ذره غیرمادی می گذرد و این موضوع به این دلیل رخ می دهد که ذرات غیرمادی فضای کوانتمی غیرمادی را در اطراف خود افزایش داده و با توجه به تفاوت در این دو فضا ذرات حاضر زمان را به این شکل بر خود احسااس می نمایند.

فضای اطراف یک محیط مادی نیز با توجه به تاثیرات ذرات مادی بر فضای اطراف شامل تغییرات زمانی مشخص به خود می باشد و آن چیزی که ما احساس می نماییم با توجه به تشخیص هر دو زمان توسط ذهن می باشد به این ترتیب که ذهن با توحه به داشتن درک از دو فضای کوانتمی هر دو زمان را درک کرده و با توجه به آن یک چارچوب زمانی برای خود در نظر گرفته و با توجه به آن  انسان گذر زمان را به صورت مستقل احساس می نماید. گذر زمان نیز در یک فضای مطلق مانند سرعت می باشد شما اگر در یک فضای باز دارای سرعت ثابت باشید قادر به تشخیص سرعت خود نیستید و تنها زمانی که از کنار یک جسم دیگری عبور نمایید می توانید زمان را احساس نمایید. با توجه به این موضوع زمان در جسم ما با سرعت مشخصی در حال عبور است و از آنجا که روح انسان که شامل ذرات غیرمادی است زمان را کندرتر می گذراند همواره به صورت عاملی که زمان جسم از آن عبور می کند شناخته شده و به همین منظور ذهن ما می تواند زمان را با استفاده از یک مکانیسم دو زمانی درک نماید. این موضوع باعث ایجاد شرایط خاص زمانی در انسان می شود برای توضیح این مطلب می توانیم به موضوع خواب اشاره نماییم بیشتر خواب هایی که ما می بینیم در چند ثانیه قبل از بیدار شدن ما می باشند در حالی که ما در همین چند ثانیه خواب طولانی را احساس می نماییم به این صورت که ما ممکن است طول مدت خواب خود را چند روز احساس نماییم ولی این خواب تنها در چند ثانیه اتفاق افتاده است. این موضوع به این دلیل است که وقتی ما خواب هستیم فعالیت ذهن ادامه داشته و با توجه به خواص ذرات غیرمادی روح ما می توانیم تصوراتی را در ذهن به وجود آوریم که گذر این تصورات با توجه به مکانیسم روح در زمان بسیار کوتاهی صورت می گیرد در حالی که همین تصاویر برای بخش مادی ذهن ما می تواند چند روز را متصور شود ولی بخش غیرمادی ذهن آنرا تنها در چند ثانیه ایجا می نماید.

این موضوع که ذهن چگونه می تواند در چند ثانیه تصوراتی در حد چند روز را برای ما ایجاد نماید از ویژگی های روحی ذهن انسان است. این ویژگی باعث می شود که ذهن دارای یک مکانیزم دو زمانی باشد به این ترتیب که ما در حالی که در حال انجام فعالیت های روزمره خود می باشیم می توانیم تصوراتی شامل رفتن به یک مکان دور و بازگشت خود از انجا را در ذهن به وجود آوریم . این تصورات که ممکن است تنها در چند ثانیه در ذهن ما مرور شود مدیون این مکانیزم دو زمانی در ذهن انسان است. با توجه به همین موضوع است که ما می توانیم به آسانی پدیده هایی را که سال ها قبل برای ما اتفاق افتاده است را به یاد بیاورم زیرا برای بخش غیرمادی ذهن این زمان زیادی نیست و مانند این است که این اتفاق تنها چند دقیقه قبل برای ما اتفاق افتاده است و آن را براحتی می توانیم به یاد بیاوریم و تصوراتی از آن موضوع در ذهن انسان تصویر می شود.

برای درک بهتر این موضوع مثالی از نظر ابعاد این دو مکانیزم زمانی می زنیم تا این موضوع بهتر مشخص شود :

با توجه به اینکه سرعت تغییرات زمانی در یک فضای کوانتمی مادی حدود یک صد میلیون بار سریعتر از سرعت تغییرات در یک فضای کوانتمی غیرمادی است وقتی بخش مادی ما یک صد سال از گذر زمانی را تجربه نموده است همین زمان برای بخش غیرمادی تنها در حدود 30 ثانیه است و طولانی ترین زمانی که ما برای به یاد آوری یک موضوع زمانی که در 50 سال قبل از از سن صد سالگی برای ما اتفاق افتاده است به کار می بریم تنها حدود 10 ثانیه است و ما کمتر از ده ثانیه این خاطره را تشکیل می دهیم. این موضوع همان موضوع زمانی در ذهن انسان است که تنها با دو مکانیزم زمانی قابل توصیف می باشد.