نسبیت چیست؟

وقتی جرمی را به جلو می رانیم و این جسم شتاب می گیرد انرژی لازم برای حرکت خود را از ما م یگیرد و به سمت جلو رانده می شود. وقتی این جسم کوچک و کوچک تر می شود به آسانی به حرکت در می آید و با نیروی کمی به آسانی به حرکت در می آید. حال اگر این جسم بسیار کوچک باشد با وارد کردن نیرو از طرف ما می تواند به راحتی به حرکت خود ادامه دهد این ادامه حرکت مستلزم این است که جسم مورد نظر بتواند نیروی لازم برای حرکت خود را از فضا دریافت در چنین مواقعی نیروی اولیه تنها شروع حرکت را شکل می دهد و ادامه حرکت به دلیل نوع فضا در آن ناحیه می باشد. در نتیجه این ذرات می توانند با کمک نیرویی که از فضای کوانتمی اطراف خود دریافت می نمایند به حرکت خود ادامه دهند و در نتیجه چه از نظر نیرو و چه از نظر انرژی به منبع خود وابستگی ندارند. این موضوع برای ذراتی اتفاق می افتد که بتوانند نیرو را از محیط دریافت نمایند و به حرکت خود ادامه دهند. به عنوان مثال فوتون ها می توانند این نیرو را از فضا گرفته و به حرکت خود ادامه دهند ولی یک سیب نمی تواند این نیرو را از فضا دریافت نماید. این موضوع بستگی به حجم ذرات دارد و در یک فضای کوانتمی حجم عامل بسیار مهمی در دریافت نیرو از فضا می باشد. دلیل این موضوع در میزان حجم کوانتمی مادی و خلاء در فضا نهفته است. وقتی ذرات مادی از یک اندازه ای حجم آنها کمتر باشد (مانند حجم فوتون) می توانند در یک فضای غیرمادی (خلاء) قرار گیرند و در نتیجه در این فضا نیروی لازم برای هل دادن آنها به یک فضای مادی ایجاد شده و در نتیجه حرکت براونی برای آنها شکل گرفته و می توانند مقدار بینهایت انرژی را از محیط دریافت نمایند. در چنین مواقعی حرکت و جنبش ذرات به حرکت منبع آنها وابسته نبوده و سرعت آنها بستگی به حجم فضای کوانتمی مادی و حجم خلاء در اطراف آنها دارد و در نتیجه وقتی از منبع خود جدا شوند بلافاصله با توجه به نوع محیط سرعت خود را به دست می آورند. به همین دلیل است که نور دارای سرعت c است و وقتی وارد محیط آب شود یک درصد سرعت خود را از دست داده و بعد از بیرون آمدن از آب مجددا به سرعت c می رسد زیرا نور انرژی خود را از فضای اطراف به دست می آورد. روش های گوناگونی وجود دارد تا ذرات با حجم بزرگتر نیز بتوانند نیروی خود را از فضا به دست بیاورند که در علوم مختلف به آنها اشاره شده است مانند مدیتیشن و یوگا که از جمله روش های دریافت انرژی از محیط می باشند.

با توجه به همین موضوع است که برخی از ذرات مانند فوتون ها می توانند بدون نیاز به دریافت انرژی از منبع خود تا بینهایت به حرکت خود ادامه دهند و برای ادامه حرکت به انرژی فضا وابسته می باشند. این موضوع باعث استقلال این ذرات در حرکت شده و در نتیجه به سرعت منبع  نور نیز وابسته نمی باشند.

از طرفی سرعت این ذرات وابسته به نسبت فضای کوانتمی مادی به فضای کوانتمی خلاء (غیرمادی) می باشد. در محیطی که فضای کوانتمی مادی بیشتر باشد سرعت حرکت آنها کمتر می شود مانند سرعت حرکت نور در آب و در فضایی که نسبت فضای کوانتمی مادی به خلاء کمتر می شود سرعت نور افزایش می یابد و به مقدار حداکثری خود در فضای بین کهکشان ها خواهد رسید. زیرا در محیط بین کهکشان ها نسبت فضای غیرمادی افزایش می یابد.

همچنین با توجه به تفاوت ماهیت زمانی بین فضای مادی و فضای غیرمادی و نسبت زمانی ایجاد شده تغییرات در طول زمان ایجاد می شود.  زمان در ناحیه مادی c برابر مقدار آن در محیط غیرمادی است و در نتیجه زمان در ناحیه خلاء بسیار کندتر از آن در ناحیه مادی می گذرد.ب ا توجه به این مفهوم در یک فضای کوانتمی با مقدار حداکثری فضای مادی با افزایش سرعت میزان عبور و دریافت فضای غیرمادی(خلاء) افزایش یافته  و در نتیجه زمان کندتر می گذرد. بالعکس در یک محیط با حداکثر فضای غیرمادی با افزایش سرعت زمان سریعتر خواهد گذشت.

در نتیجه مفاهیم مختلفی به وجود خواهد آمد که از جمله آنها اتساع زمان و افزایش طول می باشد که در تمامی آنها تغییرات در فضای اطراف می تواند باعث ایجاد خواص نسبتی متنوعی در موقعیت های مختلف شود که با توجه به این موضوع بسیاری از ذرات که با سرعت بالا در حرکت می باشند دارای مفاهیم نسبیتی در یک فضا و زمان مشخص می باشند.

ولی موضوع اساسی در بحث نسبیت دریافت انرژی از محیط برای پایداری بسیاری از حرکات جنبشی می باشد که در این حالت تامین انرژی به فضای اطراف ذرات بستگی دارد و این موضوع که چگونه می توان انرژی را که ذرات بسیار کوچک براحتی از محیط می گیرند در مورد ذرات بزرگتر نیز اعمال نمود بسیار مهم می باشد. زیرا در صورتی که بتوان به قاعده مشخصی در این موارد دست یافت می توان به نیروی بی پایان فضا دست یافت و از این نیرو برای جابجایی و جنبش های مولکولی و سلولی در بدن انسان نیز استفاده نمود و در نتیجه بدن انسان به مواد غذایی و انرژی برای ادامه حیاط نیاز نخواهد داشت و نیروی لازم برای جنبش های ذرات داخلی بدن مانند جنبش و حرکات اتم ها و مولکول ها در داخل سلول ها از همان انرژی تامین خواهند شد که نور برای حرکت تا بینهایت آن را از فضا دریافت می نماید. با توجه به این موضوع است که شناخت دقیق مکانیسم های نسبیت در تامین انرژی لازم برای حرکات ذرات تاثیر بسیار زیادی در آینده بشر دارد و نیاز است که روش های دریافت انرژی در مورد ذرات بزرگتر نیز مورد آزمایش قرار گیرد تا بتوان از روی آنها مدلی برای دریافت انرژی برای حرکات انها و نیز تامین انرژی برای انسان در قرن های آینده به دست آورد زیرا منابع انرژی در زمین محدود بوده ولی منابع انرژی در فضا نامحدود بوده و تمام نمی شوند.