اجسام اطراف ما چگونه بر ذهن اثر می گذارند؟

همانطور که در مباحث قبل گفتیم فضای کوانتمی اطراف ما شامل دو بخش فضای کوانتمی مادی و غیر مادی است که با روزنه های خاص این دو فضا از یکدیگر جداشده اند. این روزنه ها باعث ایجاد حرکت براونی در ذرات ریز شده و عامل اساسی در حرکت جنبشی ذرات مختلف می باشد.  حداکثر سرعت ذرات در فضای غیرمادی c² است و در فضای مادی c می باشد. زمان در ناحیه غیرمادی کندتر است و ما در این دو فضای کنار هم دو زمان متفاوت داریم که تفاوت زیادی با یکدیگر دارند. حال اجسام مختلف در این فضای مادی و غیرمادی قرار گرفته اند و با توجه به نسبت حجم به سطح مواد سهمی را از این فضا اشغال می نمایند. اجسامی که نسبت حجم به سطح آنها بزرگتر است دارای یک تعادل سیستمی است و به نسبت برابری از فضای کوانتمی مادی و غیرمادی را اشغال می نماید. و با توجه به این موضوع و نسبت حجم به سطح مواد مختلف میزان تابش زمینه امواج غیر مادی و مادی آنها مشخص می شود.

چگونه ذهن ما موضوعی را فراموش می کند؟

وقتی ذهن ما در مورد یک جسم خاصی تمرکز می کند طیف وسیعی از امواج غیرمادی را دریافت می کند و با توجه به نوع جسمی که ما در مورد آن فکر می نماییم دریافت های ما شامل چندین پیک موج و تعداد بینهایت نویز می باشد. مغز انسان با موتور قدرتمندی که دارد نویزها را حذف می نماید تا ما تصویر واضح و روشنی از جسم مورد نظر داشته باشیم. گاهی اوقات پیش آمده است که ما هر چه بر روی یک جسم تمرکز می کنیم نمی توانیم تصویر روشنی از آن در ذهن ایجاد نماییم این موضوع زمانی پیش می آید که مغز نمی تواند سیگنال اصلی را از نویز جدا کند. باید توجه داشت که این موضوع به سه دلیل حادث می شود. 

تمرکز چگونه می تواند به بهتر شدن دریافت ها کمک کند؟

وقتی ذهن انسان در مورد یک موضوع خاصی فکر می کند طیف وسیعی از امواج را دریافت می کند که فرکانس موضوع مربوطه به عنوان پیک شاخص آن طیف می باشد ولی ما یک فرکانس تنها در این مورد نداریم و مغز یک طیف وسیعی را در این ارتباط دریافت می نماید و هر چقدر ذهن بر روی موضوع مورد نظر تمرکز بیشتری انجام دهد پیک شارپ تری دریافت و نویزهای کمتری را در یافت می نماید. کم شدن نویزها از خود پیک اهمیت بیشتری دارند زیرا باعث می شود که موضوعاتی که به موضوع مورد تمرکز ارتباط دارند در طیف کمتری قرار گیرند و در صورتی که مغز بخواهد برای ارتباط آنها با موضوع اصلی مفاهیمی را درک کند این موضوع براحتی صورت می گیرد و موضوع دیگر استقبال ذهن از موضوعات مرتبط بعدی می باشد . به این صورت که مغز بهتر می تواند ارتباط طیفی را که دریافت کرده با پیک اصلی حفظ نماید و در موارد بعدی که ذهن انسان طیف مشابهی را دریافت می نماید می تواند ارتباط آنرا با موضوع مورد تمرکز پیدا کند و این به ما کمک می کند مسیر درست را که در حقیقت به ما نشان داده شده است پیدا کرده و ب آن اعتماد کنیم.

طیف امواج غیرمادی

هر موضوع یا جسم مادی از خود ذرات غیرمادی را ساطع می نماید که دارای فرکانس خاصی است و در کنار هم قرار گرفتن فرکانس های مختلف طیف امواج را به وجود می آورد. وقتی ذهن انسان بتواند بر روی یک موضوع خاصی تمرکز می کند فرکانس آن موضوع را دریافت می نماید و برای این کار ذهن برای دریافت فرکانس های اطراف فرکانس مورد نظر نیز تقویت می شود و به اصطلاح مغز می تواند طیف مربوطه را دریافت نماید با توجه به این موضوع است که ذهن در موارد دیگر می تواند هشدارهایی را در مورد موضوع مورد نظر بدهد . این هشدارها ممکن است به نظر در مورد موضوعی باشد که به موضوع مورد تمرکز ما بی ارتباط باشد ولی این ارتباط در همان طیفی است که مغز آنرا دریافت کرده ولی ارتباط آن برای ما روشن نشده است.

بنابراین باید پس از آنکه بر روی یک موضوع تمرکز کافی صورت گرفت به فعالیت مغز پس از آن توجه بسیار زیادی نمود زیرا مغز بعد از تمرکز بر روی یک موضوع خاص یک طیف خاصی را دریافت و مغز انسان نسبت به یک طیف فعال شده است نه یک فرکانس خاص و این موضوع دارای اهمیت فوق العاده ای می باشد به این ترتیب که مغز راجع به موضوعات مربوط به شیء مورد نظر تقویت شده و در صورتی که در آینده به مسایل مرتبط با این موضوع برخورد داشته باشد حساس می شود هر چند که ممکن است از نظر ما بی اهمیت باشد ولی همین مسایل به دلیل ارتباط نزدیکی که با موضوع ما داشته اند بسیار مهم می باشند.

چگونه ذهن به آنچه می خواهد می رسد؟

ذهن انسان به هر موضوعی که فکر می کند امواج غیر مادی آن موضوع را دریافت می نماید. با دریافت این امواج توسط مغز بخش هایی از مغز که به این امواج حساس بوده اند فعال شده و با ضعیف شدن این امواج در محیط نیز قادر به دریافت این امواج هستند و به مرور با تمرکز بیشتر به آسانی می توانند طیف های وابسته به آن موضوع را نیز تشخیص و دتکت نماییم.