در مباحث قبل روش مشاهده یک نوع از امواج غیرمادی را با استفاده از ذهن و با قدرت تمرکز ارائه نمودیم. این امواج در حقیقت طیف مریی امواج غیرمادی را تشکیل می دهند که به آسانی برای هر شخصی قابل مشاهده است و برای دیدن آن نیاز به تمرکز چندانی نمی باشد. امواج غیرمادی مانند امواج مادی طیف وسیعی از فرکانس ها را شامل می شوند و وجه اشتراک آنها در این است که تنها با استفاده از ذهن قابل درک و مشاهده می باشند. البته این امکان وجود دارد که در آینده بتوان دستگاه هایی را برای مشاهده و بررسی این نوع از امواج ساخت.
وجود ذرات غیرمادی در داخل بدن و مغز انسان و نیز تشکیل بدن انسان و مغز انسان از ذرات مادی باعث ایجاد یک فضای کوانتمی مادی و غیرمادی متعادل شده در کنار یکدیگر می شود. از آنجا که زمان در هر یک از فضاهای کوانتمی مادی و غیرمادی سرعت خود را دارد و این زمان در یک فضای کوانتمی غیر مادی یک صد میلیونیوم فضای کوانتمی مادی است. با توجه به این اختلاف زیاد در زمان بین این دو ناحیه است که ذهن انسان می تواند گذشت زمان و به طبع آن مفهوم زنده بودن و زندگی را درک نماید. برای توضیح این مطلب مثالی می زنیم : ما می دانیم که حرکت یک امر نسبی است و در صورتی که در فضای آزاد مانند فضای بین کهکشان ها قرار گیریم نمی توانیم سرعت خود را حدث بزنیم ما اگر در حالت سکون باشیم و یا با سرعت ثابتی حرکت نماییم به دلیل اینکه نیرویی به ما وارد نمی شود نمی توانیم حرکت یا سکون خود را تشخیص دهیم برای تشخیص حرکت و یا سکون لازم است از کنار ما یک جسم دیگری عبور نماید و تازه با وجود آن نمی توانیم بگوییم که ما در حرکتیم یا جسمی که از کنار ما عبور می نماید. بنابراین ما برای درک موضوع حرکت نیاز به یک مرجع داریم که با توجه به آن سرعت یا سکون خود را تشخیص دهیم. زمان نیز به همین صورت در حال گذر است و اگر یک مرجع برای آن در نظر گرفته نشود نمی تواند مفهوم گذر زمان یا سکون در زمان را تشخیص داد به همین منظور ذهن انسان با توجه به در اختیار گرفتن دو زمان متغییر در محاسبات خود می تواند یکی از آنها را مرجع قرار داده و در نتیجه ما همواره می توانیم گذر زمان را حتی به صورت مطلق حس نماییم و در صورتی که این مرجع که همان ذرات غیرمادی است از ذهن خارج شوند گذر زمان برای ما بی معنی خواهد شد و تصور این که زمانی وجود دارد و یا حرکت و احساس گذر زمان برای ذهن از بین می رود. همچنین لازم به ذکر است با توجه به این موضوع هر چند که ذهن انسان با توجه به این مکانیسم می تواند همواره گذر زمان را درک نماید با این حال با توجه به تغییر شرایط کوانتمی بدن انسان در ساعات مختلف و یا قرار گرفتن در شرایط مختلف ممکن است تغییراتی را در درک چگونگی گذر زمان و یا سرعت زمان به وجود آورد.
نور مریی دارای فوتون های بدون جرم و دارای حجم می باشد که با توجه به حجم فوتون های آن دارای انرژی مشخص و فرکانس مربوط به خود می باشد که این انرژی و فرکانس را از فضای کوانتمی اطراف خود کسب می نماید. برای افزایش فرکانس و انرژی نور مریی بدون اینکه ماهیت ذرات تشکیل دهنده آن تغییر نمایند نیاز است که فضای کوانتمی را طوری تغییر دهیم که مقدار فضای کوانتمی غیرمادی به فضای کوانتمی مادی افزایش یابد.
همانطور که می دانید در اطراف بدن انسان به دلیل داشتن ذرات غیرمادی این نسبت افزایش می یابد و در نتیجه امواج نور مریی که از کنار بدن انسان عبور می نمایند فرکانس آنها تغییر یافته و بیشتر می شود ولی این مقدار بسیار ناچیز است و برای افزایش آن نیاز است که فضا غیرمادی بیشتر در اطراف بدن انسان افزایش یابد .
انرژی درمانی در حقیقت استفاده از انرژی محیط برای تاثیر گذاری بر بیماری ها و ناهنجاریهای زیستی می باشد. همان طور که در قبل گفتیم ذرات مادی و غیرمادی برای حرکت در فضا انرژی خود را از فضای کوانتمی می گیرند و منابع تولید کننده این ذرات نقشی در حرکت آنها ندارند. به عنوان مثال فوتون ها ذرات بدون جرمی هستند که دارای حجم بوده و با توجه به حجم آن فرکانس های مختلفی دارد. فوتون های بزرگ دارای فرکانس و انرژی بیشتری بوده و فوتون های کوچک دارای انرژی و فرکانس کمتری می باشند. از طرفی این ذرات با توجه به فضای کوانتمی ایجاد شده در محیطی که منتشر می شوند می توانند سرعت و نیز فرکانس متغییری را به دست آورند.
ادامه مطلب ...نور پس از خارج شدن از منبع خود به صورت ذرات مادی بدون جرم ولی دارای حجم منتشر می شود و نیروی لازم برای ادامه حرکت خود را در تمام شرایط از فضای اطراف خود می گیرد. این فضا شامل دو بخش کلی فضای کوانتمی مادی و خلاء می باشد. فضای کوانتمی مادی فضایی است که با توجه به نوع حجم ذرات مادی که از ویژگی های آن است می تواند در آن حضور داشته باشد و احتمال حضور ذرات مادی در فضای خلاء یا فضای غیر مادی بسیار کم می باشد. از طرفی به دلیل حجم موجود در ذرات مادی همواره بخشی از این ذرات در یک محیط کوانتمی غبرمادی قرار می گیرند که این عامل باعث ایجاد یک حرکت براونی شده و با توجه به حرکت سوق ذرات مادی به به سمتی که نسبت فضای کوانتمی مادی بیشتر نور به یک حرکت سوقی به سمت جلو ادامه می دهد. دلیل خم شدن نور در هنگام عبور از کنار سیارات بزرگ نیز به این دلیل است که فضای کوانتمی اطراف این اجرام بزرگ دارای بیشترین نسبت فضای مادی به فضای غیرمادی بوده و نور به سمت آنها کشیده می شود.
ادامه مطلب ...