شکل جدید انتقال اطلاعات در مغز

 دستاوردی که می‌تواند منجر به ارتقای درک علمی از شکل‌گیری حافظه و بیماری صرع شود، دانشمندان دانشگاه کیس‌وسترن رزرو، شکل جدیدی از انتقال اطلاعات در مغز را کشف کرده‌اند.

به گزارش «انتخاب»، محققان توانستند امواج مغزی با حرکت آهسته را شناسایی کنند که تنها توسط میدان الکتریکی ضعیف مغز هدایت می‌شوند. پیش از این تصور می‌شد که این مکانیسم بطور کلی قادر به انتشار سیگنال‌های عصبی نباشد اما اکنون بنظر می‌رسد که مغز از آن برای ارتباط‌گیری بدون انتقال سیناپسی، اتصالات شکاف‌دار و یا انتشار بهره می‌برد.

محققان با ثبت اسپایک‌های عصبی که با سرعت بسیار آهسته‌ای با ابزارهای متداول حرکت می‌کردند و حاکی از وجود یک عامل هدایتگر دیگر بودند، به این نتیجه رسیدند. آن‌ها مدعی هستند که تنها توضیح ممکن برای حمل اطلاعات به این شکل، ‌وجود یک میدان الکتریکی ضعیف است.

دانشمندان این نظریه را با مدلسازی رایانه‌ای و همچنین مشاهده فعالیت بخش هیپوکامپ مغز موشها که مسؤول حافظه و جهت‌یابی مکانی است،‌ مورد آزمایش قرار دادند. اگرچه میدان الکتریکی بسیار ضعیف و دارای دامنه حدود 2.6 میلی‌وولت/میلیمتر بود، اما دانشمندان دریافتند که این میدان پس از آغاز با یک سلول یا گروهی از سلول‌ها توانست نورون‌های همسایه را تحریک کند که در مقابل، آن‌ها نیز نورون‌های همسایه را تحریک کردند.

این امر منجر به گسترش سیگنال‌ها در کل مغز با سرعت حدود 10 سانتیمتر در ثانیه شد.

محققان با متوقف کردن میدان مغناطیسی و همچنین افزایش فاصله بین سلول‌ها در مدل رایانه‌ای دریافتند که می‌توان سرعت این موج را کاهش داد. این یافته‌ها باور آن‌ها در مورد تاثیرگذاری میدان الکتریکی ملایم بر انتشار این گونه از سیگنال‌های مغزی را تقویت کرد.

به گفته دانشمندان، مکانیسم جدید می‌تواند در انتشار سیگنال‌های عصبی مانند خواب و امواج بتا و همچنین امواج تشنج صرع موثر باشد. آن‌ها اکنون در حال بررسی نقش این مکانیسم در صرع و عملکرد عادی مغز هستند.

این یافته‌ها در مجله Neuroscience منتشر شده است.

نظریه ارک-ار

باز کردن من

• پی‌گیری این صفحه

اُرک-اُر (به انگلیسی: Orch-OR) نام اختصاری یک نظریّهٔ خودآگاهی کوانتمی است. بانیان آن استوارت همروف و راجر پنرز هستند.

نظریّهٔ آگاهی کوانتومی مدعی است که فیریک کلاسیک نمی‌تواند آگاهی را بطور کامل تبیین کند ولی پدیده‌های کوانتومی مثل درهمتنیدگی و برهمنهی ممکن است نقش مهمی در توصیف عملکرد مغز و تبیین آگاهی داشته باشند.

گالیله و نیوتن (به همراه متاخرانشان هابز، دکارت و لاک) کیفیات ثانویه را از حوزه جهان فیزیکی استثناء کرده‌اند. این موضوع یکی از دلایلی بود که باعث شد فرض شود فیزیک کلاسیک توانایی تبیین آگاهی را ندارد. فریتجوف کاپرا می‌نویسد:

برای آنکه طبیعت بوسیله ریاضی قابل توصیف باشد، گالیله مسلم فرض کرد که دانشمندان باید به مطالعه شناخت ذاتی اجسام مادی(شکل- تعداد و حرکت) که بتوان آنها را انداره گیری کرد، بپردازند و سایر خصوصیات مثل رنگ صدا، مزه و بویایی که صرفاً تاٌثراتی ذهنی و شخصی هستند، از حوزه علم خارج کنند.

اما پیشرفت علم در زمینه علوم شناختی، عصب‌شناسی و فیزیک کوانتوم باعث کمرنگ شدن این ایده و راه اندازی مطالعات جدی و امیدوار کننده در این حوزه بسیار مهم شده‌است. مدافعین خودآگاهی کوانتومی استدلال می‌کنند کیفیات ادراکی مثل صدا، مزه و بویایی و تجارب درونی خودآگاهی یعنی حافظه و رویا دیدن را که قسمت ضروری تجارب انسانی می‌باشند، به دلیل عدم تبیین رضایت بخش توسط فیزیک کلاسیک نمی‌توان نادیده گرفت، لذا همواره در تلاشند تا با تکیه بر کوانتوم مدرن پرده از اسرار این معمای پیچیده بردارند.

مسئله ذهن – بدن از دیدگاه کلاسیکی

ویرایش

«مسئله ذهن–بدن» یکی از مسایل اساسیفلسفه ذهن است.

در مکانیک کلاسیکی جهان قابل اندازه‌گیری است، اندازه گیری‌ها حالت واقعی جهان را مشخص می‌کنند و رفتار پدیده‌ها دترمینیستی است. اگر موقعیت و سرعت اولیه مجموعه‌ای از ذرات مشخص باشد، آینده آن ذرات قابل پیش بینی است. وقتی این فرض‌ها به یک مشاهده گر نسبت داده می‌شود، نتیجه این است که با داشتن اطلاعات کافی در زمان حال، همه رفتار آینده مشاهده گر قابل توصیف خواهد بود. این موضوع باعث شده‌است که بسیاری از دانشمندان ایدة دوگانه انگاری ذهن- جسم را که با دکارت در فلسفه مدرن مطرح شده بود، رد کنند و ذهن مشاهده گر را بوسیله حالات کلاسیکی اتم‌های بدن او توصیف کنند. لیکن بسیاری از فیلسوفان از نقطه نظر کلاسیکی توصیف مادی مشاهده گر فرضی فیزیک نیوتنی را به عنوان تنها ابزار توصیف تجارب درونی مورد شک قرار دادند.

از آنجا که دائماً اتم‌های مغز در حال جایگزینی هستند، اطلاعات موجود در مغز، در اتم‌های جدید کپی می‌شود و ادراک در مغز جدید ادامه خواهد یافت. در شرایط خاص یک آزمایش فکری طراحی شده، این نوع از کپی شدن نتایج عجیبی در پی خواهد داشت. دانیل دنت در یک نقد قابل تامل متذکر می‌شود مشاهده گر نیوتنی که دائماً به دلیل جایگزینی اتمهای جدید در حال کپی شدن است، قبل از انشعاب کپی‌ها، هیچ راهی وجود ندارد که او بفهمد کدامیک از کپی‌ها است. این بیت اطلاعات فقط بعد از متفاوت شدن کپی‌ها بر او آشکار می‌شود. او این اطلاعات را نمی‌تواند قبل از انشعاب کپی‌ها بداند حتی اگر ازحالات مادی هر دو کپی اطلاعات کاملی بدست آورد.

انتقال به مکانیک کوانتوم

ویرایش

مکانیک کوانتومی بصورت چشمگیری وضعیت مشاهده گر و اندازه گیری‌ها را در توصیف پدیده‌ها دگرگون کرد. مسئله اندازه گیری چگونگی حضور یک مشاهده گر کلاسیکی را در جهان کوانتومی مطالعه می‌کند. جهان کوانتومی برهمنهی حالات متفاوت بسیاری را توصیف می‌کند، اما ادراک ما از آن برهمنهی، بصورت حالت کلاسیکی در جهان ماکرو سکوپیک است، بدین معنی که همان زیر مجموعه کوچکی از حالات مختلف که با توجه به اصول مکانیک کوانتوم، اجازه بر همنهی دارند، تعداد کم اما مشخص از خصوصیاتی کلاسیکی مثل موقعیت و تکانه خواهند داشت. از اینرو این سوال که چگونه وچرا تجارب پدیداری ما بصورت جهان کلاسیکی، از درون مکانیک کوانتومی حاصل می‌شود، از مسائل اساسی و بنیادین تئوری کوانتوم می‌باشد.

مشاهده در فیزیک کوانتوم

ویرایش

گربه شرودینگر مسئله‌ایست که مستقیماً به «مشاهده‌گر» مربوط می‌گردد.

شایعترین تفسیر استاندارد از مکانیک کوانتوم تفسیر کپنهاگی است که توسط بوهر و هایزنبرگ ارائه شده‌است. از نقطه نظر کوانتوم کپنهاگی تابع موج فقط احتمال حضور ذره کوانتومی در فضا – زمان را نشان می‌دهد. از این رو این امواج احتمالاتی در طول زمان با توجه به معادلات ارائه شده پخش می‌شوند، لیکن وقتی مشاهده‌ای رخ می‌دهد این امواج در یک نقطه خاص متمرکز می‌شود و هویت ذره‌ای موج کوانتومی پدیدار می‌گردد، که معنی این ادعا این است که مشاهده، یک ذره را در یک جایگاه واقعی قرار می‌دهد، چرا که در آن لحظه، ذره بوسیله موج احتمال منتشر قابل تبیین نیست. از اینرو در مکانیک کوانتومی، مشاهده نقش منحصربه فردی بازی می‌کند (برخلاف مکانیک نیوتنی که مشاهده یک اتفاق در دینامیک پدیده‌ها است و فیزیک به کار خود ادامه خواهد داد چه اندازه گیری شود و چه نشود؟). اما در این زمینه سؤال مهمی مطرح می‌شود که: یک اندازه گیری شامل چه چیزهایی است؟ آیا حتماً این عمل بصورت آگاهانه صورت می‌گیرد (یعنی باید یک مشاهده گر هوشمند حضور داشته باشد)؟چرا که اگر سیستم اندازه گیری، یک سیستم فیزیکی دیگر باشد، باز پدیده قابل توصیف بوسیله یک تابع موج خواهد بود. بنابراین دلیلی برای تقلیل تابع موج وجود ندارد.

از دیدگاه کپنهاگی، مکانیک کوانتوم تنها برای پیش بینی احتمال حالات مختلف قبل از مشاهدات خاص، کاربرد دارد. آنچه که یک مشاهده را تشکیل می‌دهد، مستقیماً توسط تئوری مشخص نمی‌شود، بلکه رفتار سیستم بعد از مشاهده کاملاً متفاوت از رفتار معمولی آن می‌باشد. طی مشاهده، تابع موج که سیستم را توصیف می‌کند به یکی از چندین حالت مختلف تقلیل می‌یابد. از اینرواگر مشاهده‌ای صورت نگیرد این تقلیل رخ نخواهد داد.

بر خلاف مکانیک کلاسیکی، در مکانیک کوانتوم هیج راهی برای تعیین حالات واقعی جهان وجود ندارد. تابع موج که سیستم را توصیف می‌کند بصورت برهمنهی‌های بزرگتری از حالات ممکن متفاوت منتشر می‌شود. گربه شرودینگر بیانی خاص از این موضوع است. بعد از تعامل با سیستم کوانتومی، تابع موج گربه، آن را بصورت برهمنهی از حالات مرده وزنده توصیف می‌کند. بوسیله مکانیک کوانتوم قابل پیش بینی خواهد بود که یک مشاهده گر که در حال مشاهده برهمنهی کوانتومی است، برهمنهی را توصیف خواهد کرد که در آن مشاهده گران متفاوت، چیزهای متفاوت خواهند دید. دقیقاً مثل گربه شرودینگر، مشاهده گر تابع موجی خواهد داشت که همه حالات ممکن را توصیف می‌کند، با وجود این در یک تجربه واقعی، یک مشاهده گر هرگز یک برهمنهی را احساس نمی‌کند. بلکه اغلب چنین احساس می‌کند که یکی از حالات ممکن با قطعیت رخ داده‌است. این تعارض واضح بین توصیف یک تابع موج و تجارب کلاسیکی، مسئله مشاهده (The Problem of Observation) نامیده می‌شود. طرفداران نظریه کوانتوم از این مسئله آگاه بودند و هریک موضع خاصی در مورد آن اتخاذ کرده‌اند.

هایزنبرگ و پائولی معتقد بودند که مشاهده گر باعث تقلیل تابع موج می‌شود. این ادعا هرگز کاملاً بوسیله بوهر پذیرفته نشد بلکه او این موضوع را تا حدودی مسئله‌ای معرفت شناختی و مربوط به اشکالات بازی زبانی که برای توصیف پدیده‌های کوانتومی بکار می‌بریم می‌دانست چرا که توصیف پدیده‌های کوانتومی بوسیله مفاهیم کلاسیکی از علل این تناقض و ناسازگاریها است. البته در عین حال او تابع موج را توصیف کاملی از پدیده کوانتومی می‌دانست و با نگرشی کل گرایانه معتقد بود که پدیده کوانتومی مستقل، قابل توصیف نیست بلکه پدیده کوانتومی شامل مشاهده گر، دستگاه اندازه گیری و آن پدیده خاص می‌باشد.

آلبرت اینشتین با اینکه خود از اولین کسانی بود که ایده کوانتوم را مطرح کرده‌است، هیچوقت نتوانست فیزیک کوانتوم را به عنوان یک تئوری کامل بپذیرد، بلکه آنرا تنها یک تبیین می‌دانست، او بدنبال واقعیاتی موجبیتی و مستقل از مشاهده گر می‌گشت و نتایج تئوری کوانتومی را نمی‌توانست تحمل کند چرا که دائماً می‌گفت: «نمی‌توانم باور کنم خدا تاس بازی می‌کند.»

آلبرت انیشتین، دوبروی و دیوید بوهم بر آن بودند که مکانیک کوانتوم ناقص است و تابع موج فقط یک توصیف آماری از یک ساختار عمقی تر موجبیتی می‌باشد و در حقیقت تابع موج فقط یک ابزار آماری برای مشاهده گری است که از متغیرهای پنهان ذات عالم ناآگاه هستند. جان بل در سال ۱۹۶۴ متغیرهای پنهان موضعی (Local Hidden Variable) را با استفاده از نامساوی خود رد کرد. ولی همچنان امکان وجود متغیرهای پنهان غیر موضعی وجود دارد.

دیوید بوهم تئوری خود را بر این اساس مطرح می‌کند و با فرمولاسیون نسبتاً پیچیده و مطرح کردن موج راهنما بر اساس متغیرهای پنهان غیر موضعی، تمام نتایج مکانیک کوانتومی را بدست می‌آورد، لیکن بنا به دلایل مختلف هنوز از طرف فیزیکدانها پذیرفته نشده‌است. امروزه در میان فیزیکدانها، تفسیر کپنهاگی هایزنبرگ غالب است. در این دیدگاه مشاهده گر هوشیار باعث تقلیل تابع موج می‌شود و این ایده که در ۱۹۲۰ مطرح شد اولین پیوند بین فیزیک کوانتوم و خودآگاهی بوده‌است. یوجین ویگنر می‌نویسد:

از وقتی که تئوری‌های فیزیکی آنقدر توسعه داده شده‌اند که شامل پدیده‌های میکروسکوپی شود، مفهوم خودآگاهی دوباره نقشی اساسی پیدا کرد، چرا که فرمول بندی قوانین مکانیک کوانتوم بصورت کاملاً سازگار بدون ارجاع به خودآگاهی ممکن نبود.

تئوری «تقلیل عینی هماهنگ» Orchestrated objective Reduction

ویرایش

یکی از مهمترین تئوریهای مطرح شده در حوزه خودآگاهی کوانتومی، تئوری «تقلیل عینی هماهنگ» می‌باشدکه در پائین بصورت خلاصه به توصیف آن می‌پردازیم: این تئوری توسط راجر پن روز (متخصص فیزیک نظری) و استوارت همروف (متخصص بیهوشی) بطور جداگانه مطرح شده‌است و سپس در سال ۱۹۹۰ ایده هایشان را تحت عنوان Orch-OR (تقلیل عینی هماهنگ) ارائه دادند. مطابق این تئوری خودآگاهی از مغز حاصل می‌شود و بویژه در این تئوری تمرکز روی محاسبه‌های پیچیده‌ای است که در مکان‌های ارتباطی نورونها یعنی سیناپسها رخ می‌دهد. پن روز مسئله را از نقطه نظر ریاضی و بویژه تئوری ناتمامیت گودل بررسی کرد و همروف در یک پژوهش در مورد سرطان و بیهوشی و مطالعه روی نورونها به این ایده رسید.

تئوری ناتمامیت گودل

ویرایش

در سال ۱۹۳۱ ریاضی دان و منطق دان معروف، گودل، ثابت کرد که سیستم صوری F تعریف شده در زبان L که توانایی بیان حساب مقدماتی (Elementary Arithmetic) را داشته باشد، نمی‌تواند هم سازگار و هم کامل باشد. بعبارت دیگر در هر سیستم صوری سازگار که دارای اصول موضوعه و برهانهای استنتاج تعریف شده‌است، همواره یک گزاره صادق وجود دارد که توسط اصول موضوعه آن سیستم قابل اثبات نیست. پن روز ابتدا فرض می‌کند که سیستم الگوریتمی A مدل تبیین کننده عملکرد ذهنی انسان باشد، سپس با استفاده از مسئله توقف در پردازشهای ماشین تورینگ بر مبنای قضیه ناتمامیت گودل نشان می‌دهد همواره یک گزاره محاسباتی وجود دارد که سیستم A توانایی پیش بینی توقف آنرا ندارد، در حالیکه ذهن انسان قادر به حل مسئله خواهد بود. از اینرو او نتیجه گرفت ذهن انسان به شیوه سیستم‌های صوری و اصول موضوعه‌ای عمل نمی‌کند. این بدین معنی است که ذهن دارای عملکردهای دیگری است که بر پایه الگوریتم‌ها (سیستم‌ها یا قواعد محاسبه) قابل تبیین نمی‌باشد. او این نوع عملکردها را عملکردهای محاسبه ناپذیر(non-computable) نامید. پن روز این فرضیه را در کتاب اول خود یعنی (The Emperors new mind ۱۹۸۹)، ارائه داد که فوراً به موضوعی بحث برانگیز تبدیل شد.

سطح کوانتومی (The quantum Level)

ویرایش

کنفرانس Toward A Science of Consciousness هر دو سال یک بار در توسان، آریزونا برگزار می‌شود. تصویری از این کنفرانس در سال ۲۰۰۸، در حال بررسی و بحث روی نظریه ارک-آر. بر روی سن در تصویر، ستانیسلاس دوهین، کریستف کخ، و مایکل تای دیده می‌شوند.

پنرز به این نتیجه رسید که بعضی از عملکردهای مغز انسان ممکن است بوسیله الگوریتم‌ها حاصل نشده باشد. از آنجا که قوانین فیزیکی بوسیله مدل‌های الگوریتم توصیف می‌شوند، نتوانست از خصوصیات و فرایندهای فیزیکی در این زمینه استفاده کند. از اینرو تئوری کوانتوم را بعنوان یک الگوی مناسب پذیرفت. در تئوری کوانتوم، واحدهای پایه‌ای، یعنی ذرات کوانتوم(کوانتا) از بعضی جهات کاملاً متفاوت از اشیائی است که در جهان بزرگ ابعاد کلاسیک دیده می‌شود. وقتی این ذرات به اندازه کافی از محیط جدا شوند، آنها بصورت موج قابل توصیف هستند. البته این امواج شبیه امواج مکانیکی مثل امواج سطح دریا نیستند بلکه امواج کوانتومی اساساً امواج احتمالاتی هستند که احتمال پیدا کردن یک ذره را در یک موقعیت خاص بیان می‌کنند. قله موج مکانی را مشخص می‌کند که بالاترین احتمال پیدا کردن ذره وجود دارد. موقعیت‌های متفاوت ممکن یک ذره، برهمنهی یا برهمنهی کوانتومی نامیده می‌شود.

تا اینجا در مورد یک ذره مجزا صحبت شد حال اگر این ذره کوانتومی اندازه گیری شود و یا در تعامل با محیط واقع گردد، خصوصیت موجی آن ناپدید می‌شود و کوانتا در یک نقطه خاص یافت می‌شود. این تغییر معمولاً تقلیل تابع موج نامیده می‌شود. هنگامی که تقلیل رخ می‌دهد، انتخاب موقعیت برای ذره کاملاً تصادفی است و این یک انحراف واضح از فیزیک کلاسیک است. هیچ فرایند علت – معلولی و یا سیستم الگوریتمی وجود ندارد که بتواند انتخاب موقعیت خاص توسط ذره را توصیف کند. این موضوع برای پن روز کاندید مناسبی جهت مبنای فیزیکی آن فرایند غیر محاسبه‌ای (non-computable) بود که ادعا می‌کرد شاید در مغز وجود داشته باشد.

تقلیل عینی (objective Reduction)

ویرایش

مطابق دیدگاه رایج تقلیل تابع موج یک کوانتا فقط موقع اندازه گیری و یا در حال تعامل با محیط صورت می‌گیرد. پن روز مدعی شد یک کوانتا که در حال تعامل با محیط و یا اندازه گیری نیست و از محیط کاملاً جدا شده‌است، ممکن است به طریق متفاوتی تقلیل پیدا کند. در این زمینه او فرضیه خود را بر تئوری نسبیت عام انیشتین و ایده خاص خودش در مورد ساختار ممکن فضا- زمان بنا نهاد.

نسبیت عام نشان می‌دهد که فضا- زمان بوسیله اشیاء بزرگ انحنا پیدا می‌کند. پن روز به قصد آشتی نسبیت عام و تئوری کوانتوم، مدعی شد که در ابعاد بسیار کوچک این فضا- زمان منحنی، پیوسته نیست، بلکه شبکه‌ای خاص و ناپیوسته تشکیل می‌دهد.

پن روز فرض می‌کند که هر برهمنهی کوانتومی منحنی فضا- زمان خاص خود را دارد. مطابق تئوری او این بیت‌های متفاوت منحنی فضا- زمان، از همدیگر جدا هستند و اشکال تاول مانند در فضا- زمان ایجاد می‌کنند. او ضمناً برای اندازه گیری این حبابهای فضا-زمان محدودیتی به اندازه ثابت پلانک قائل شدوبر آن بود که در اندازه‌های بالاتر از ثابت پلانک، فضا- زمان بصورت پیوسته دیده می‌شود و جاذبه اثر خودش را بر منحنی فضا- زمان اعمال می‌کند، از این رو تابع موج در اندازه‌های بالای ثابت پلانک نا پایدار شده و به یکی از موقعیتهای خاص ذره تقلیل می‌یابد که پن روز این اتفاق را تقلیل عینی می‌نامید.

یک نتیجه مهم تقلیل عینی پن روز این است که زمان تقلیل تابعی از جرم/ انرژی ماده‌ای است که دچار تقلیل می‌شود. بنابراین هرچه برهمنهی بزرگتر و بیشتر باشد تقلیل عینی سریعتر رخ می‌دهد و برعکس هرچه برهمنهی کمتر باشد تقلیل کندتر رخ خواهد داد. مثلاً یک الکترون جهت تقلیل عینی نیاز به ۱۰ میلیون سال دارد و برای یک کیلوگرم جرم (مثلاً گربه شرودینگر) آستانه رسیدن به تقلیل عینی حدوداً ۱۰ ثانیه‌است. بنابراین اشیائی که اندازه‌هایی بین الکترون و یک گربه دارند در یک بازه زمانی که متناسب با زمان پردازشهای نورونی است، تقلیل می‌یابد.

آستانه تقلیل عینی پن روز از اصل عدم قطعیت E = h/t بدست می‌آید. E انرژی گرانشی یا میزان جدایی فضا- زمان بدست آمده بوسیله جرم برهمنهی شده و h ثابت پلانک تقلیل یافته و t زمان لازم برای رخ دادن تقلیل عینی است. در حال حاضر شواهدی به نفع تقلیل عینی پنذروز وجود ندارد لیکن قابل آزمایش است و می‌توان شرایطی را جهت تست این ایده مهیا کرد. مطابق تئوری پن روز در مورد خودآگاهی، انتخاب حالت موقع تقلیل عینی همانند تقلیل پس از اندازه گیری یا تعامل با محیط، بصورت اتفاقی رخ نمی‌دهد، درضمن کاملاً هم الگوریتمی نیست. بلکه پیشنهاد شده‌است که انتخاب این حالات متاثر از سطح بنیادین هندسه فضا- زمان در ابعاد ثابت پلانک می‌باشد.

پن روز مدعی شد این تئوری، ایده‌ای افلاطونی است که نمایانگر حقایق ریاضی محض می‌باشد. حدود ۲۰۰۰ سال پیش فیلسوف یونانی، افلاطون چنین اشکال و ارزش‌هایی را در یک جهان انتزاعی مطرح کرده‌است. پن روز قلمرو افلاطونی را در ابعاد پلانک قرار داد. از اینرو معتقد به سه جهان بود: جهان فیزیکی، جهان ذهنی و جهان ریاضی افلاطون.

مدل تقلیل عینی هماهنگ

ویرایش

راجر پنرز پیش از یک سخنرانی در دانشگاه تگزاس A&M

راجر پنرز در کتاب اول خود (Emperors of new mind 1989)، در مورد جزئیات اینکه چگونه می‌توان این ایده را درمورد مغز مطرح کرد، سخنی نگفت. همروف وقتی کتاب پن روز را خواند به او پیشنهاد کرد ساختارهای مناسبی در نورونها وجود دارد که می‌توانند کاندید مناسبی برای پردازش کوانتومی و نهایتاً تبیین خودآگاهی باشند. مدل تقلیل عینی هماهنگ (Orch-OR) نتیجه همکاری این دو دانشمند بوده‌است که در کتاب دوم پن روز در مورد خودآگاهی (Shadows of the Mind 1994) مطرح شده‌است. نقش همروف در این تئوری نتیجه مطالعات او روی نورونهای مغزی بوده‌است.

علاقه او بیشترروی اسکلت سلولی (Cytoskeleton) متمرکز شده بود که ساختار حمایتی درونی برای نورون می‌باشد و بویژه میکروتوبولها که مهمترین جزء اسکلت سلولی هستند. با پیشرفت عصب‌شناسی نقش و اهمیت میکروتوبول و اسکلت سلولی بیشتر شناخته شده‌است.

میکروتوبولها علاوه بر مهیا کردن ساختاری حمایتی از سلول، در انتقال مولکول‌ها مثل واسطه‌های شیمیایی که به سیناپس‌ها متصل می‌شوند، نقش دارند و شکل، رشد و حرکت سلول را کنترل می‌کنند. هامروف میکروتوبولها را به عنوان کاندید مناسبی برای پردازش کوانتومی پیشنهاد داده‌است.

میکروتوبولها از زیر واحدهایی بنام پروتئینهای توبولین تشکیل شده‌است. دیمرهای پروتئین توبولین، بسته‌های هیدرو فوبیک دارد که از هم فاصله دارند که ممکن است الکترونهای π نامتعین داشته باشند. توبولینها در ضمن دارای مناطق غیر قطبی کوچکتری هستند. به عنوان مثال در هر توبولین ۸ اسید آمینه تریپتوفان وجود دارد که حاوی حلقه‌های سرشار از الکترونهای πمی‌باشد که حدودnm2 از هم فاصله دارند. همروف مدعی شد که الکترونهای π به اندازهٔ کافی نزدیک هستند که بصورت درهمتنیدگی کوانتومی در آیند. درهمتنیدگی کوانتومی حالتی است که در آن ذرات کوانتومی می‌توانند همدیگر را بصورت آنی از راه دور تحت تاثیر قرار دهند (با سرعت مافوق سرعت نور انتقال اطلاعات رخ می‌دهد) یعنی پدیده‌ای که در اشیاء ماکروسکوپیک با قوانین کلاسیکی ممکن نیست.

همروف معتقد بود تعداد زیادی از الکترونهای π زیر واحدهای توبولین میکروتوبول می‌توانند پدیده بوز- اینشتین را ایجاد کنند.

این پدیده هنگامی رخ می‌دهدکه تعداد زیادی از ذرات کوانتومی هم فاز شوند وبصورت یک شئ کوانتومی نمود پیدا کنند. یعنی خصوصیات کوانتومی در اندازه‌های ماکروسکوپی رخ می‌دهد. از اینروهمروف پیشنهاد می‌کند چنین خصوصیتی از فعا لیت کوانتومی که معمولاً در اندازه‌های بسیار کوچک رخ می‌دهد می‌تواند تشدید یابد بطوری که تاثیر زیادی در مغز داشته باشد.

همروف مطرح کرده‌است که چگالیده‌های درون میکروتوبول در یک نورون می‌تواند با چگالیده‌های میکروتوبولهای دیگر نورونها و سلولهای گلیا ل از طریق اتصالات شکافی(Gap Junction) تماس پیدا کنند. اتصالات شکافی اتصالات متفاوتی از سیناپسها هستند که در آن فاصله بین نورونها آنقدر کوچک است که ذرات کوانتومی توسط فرایندی بنام تونل کوانتومی از آن عبور می‌کند. او مدعی شد که اشیاء کوانتومی مثل چگالیده‌های بوز- اینشتین که در بالا ذکر شده‌است می‌توانند بدین طریق به دیگر سلولها انتقال یابند و بنابر این در ناحیه بزرگی از مغز به عنوان یک شئ کوانتومی منفرد منتشر شوند. او همچنین مطرح کرده‌است که عملکرد این پدیده کوانتومی در ابعاد بزرگ منشا امواج گاما در نوار مغز است که با خودآگاهی مرتبط است و نقش اتصالات شکافی را در ایجاد نوسانات گاما با اشاره به مطالعات تاییدی در این زمینه مورد تاکید قرار داده‌است. Orchestrated در Orch.OR بدین معنا است که پروتئین‌های اتصالی مثل پروتئینهای همراه میکروتوبول (MAPs)، پردازش کوانتومی میکروتوبولها را تحت تاثیر قرار می‌دهند یا هماهنگ می‌کنند.

منابع

ویرایش

• 1-Penrose, Roger (1989). The Emperor's New Mind: Concerning Computers, Minds and The Laws of Physics. Oxford University Press. pp. 480. ISBN 0-19-851973-7.
• 2-Penrose, Roger (1989). Shadows of the Mind: A Search for the Missing Science of Consciousness. Oxford University Press. pp. 457. ISBN 0-19-853978-9.
• 3-Marshall, W. , Simon, C. , Penrose, R. , and Bouwmeester, D. (2003)."Towards quantum superpositions of a mirror". Physical Review Letters 91: 130401. doi:10.1103/PhysRevLett.91.130401. http://arxiv.org/abs/quant-ph/0210001.
• 4-Hameroff, S.R. , and Watt, R.C. (1982). "Information processing in microtubules". Journal of Theoretical Biology 98: 549-561.http://www.quantumconsciousness.org/documents/informationprocessing_hameroff_000.pdf.
• 5-Hameroff, S.R. (1987). Ultimate Computing.Elsevier.5http://www.quantumconsciousness.org/ultimatecomputing.html.
• 6-Hameroff, Stuart (2008). "That's life! The geometry of ? electron resonance clouds". in Abbott, D; Davies, P; Pati, A (in English). Quantum aspects of life. World Scientific. p. 403-434.http://www.quantumconsciousness.org/documents/Hameroff_received-1-05-07.pdf. Retrieved Jan 21, 2010.
• 7-Hameroff, S.R. (2006). "The entwined mysteries of anesthesia and consciousness". Anesthesiology 105: 400-412.
• 8-Hameroff, S. (2009). "The ԣonscious pilotԠ- dendritic synchrony moves through the brain to mediate consciousness". Journal of Biological Physics. doi:10.1007/s10867-009-9148-x.
• 9-Bennett, M.V.L. , and Zukin, R.S. (2004). "Electrical Coupling and Neuronal Synchronization in the Mammalian Brain". Neuron 41: 495-511. doi:10.1016/S0896-6273(04)00043-1. http://dx.doi.org/10.1016/S0896-6273(04)00043-1.
• 10-Hormuzdi, S.G. , Filippov, M.A. , Mitropoulou, G. , Monyer, H. , and Bruzzone, R. (2004). "Electrical synapses: a dynamic signaling system that shapes the activity of neuronal networks". Biochimica et Biophysica Acta 1662: 113-137.
• 11-LeBeau, F.E.N. , Traub, R.D. , Monyer, H. , Whittington, M.A. , and Buhl, E.H. (2003). "The role of electrical signaling via gap junctions in the generation of fast network oscillations". Brain Research Bulletin 62: 3-13.
• 12-Maudlin, T. (1995). "Between The Motion And The Act... A Review of Shadows of the Mind by Roger Penrose". Psyche 2.http://journalpsyche.org/ojs-2.2/index.php/psyche/article/view/2396/2325..
• 13-Moravec, H. (1995). "Roger Penrose's Gravitonic Brains A Review of Shadows of the Mind by Roger Penrose". Psyche 2.http://journalpsyche.org/ojs-2.2/index.php/psyche/article/view/2399/2328.
• 14-Baars, B.J. (1995). "Can Physics Provide a Theory of Consciousness? A Review of Shadows of the Mind by Roger Penrose". Psyche 2.http://journalpsyche.org/ojs-2.2/index.php/psyche/article/view/2401/2330...
• 15-Hameroff, S. (2006). "Consciousness, Neurobiology and Quantum Mechanics", in Tuszynski, Jack, The Emerging Physics of Consciousness, Springer, pp. 193-253
• 16-Georgiev, D.D. (2009). "Remarks on the number of tubulin dimers per neuron and implications for Hameroff-Penrose Orch". NeuroQuantology 7 (4): 677-679. http://precedings.nature.com/documents/3860/version/1

مستند راز در خصوص انرژی ها

خودتان را با آن چیزی که آرزو دارید تصور کنید. (تمام مذاهب ، فیلسوفان ، حکما و… نیز همین را گفته اند.) این راز میگوید چیزی وجود ندارد که شما نتوانید باشید یا انجام بدهید یا داشته باشید. هر چه بیشتر از این راز استفاده کنید بیشتر آن را درک میکنید.

در این فیلم دکتر جان دمارتینی(فیلسوف)، دکتر فرد آن ولف (فیزیکدان کوانتوم)، باب دویل (نویسنده)، بیل هریس ( روانشناس)، دکتر جان هگلین
(فیزیکدان کوانتوم) ، جیمز آرتور ری (فیلسوف) ، نیل دونالد والش (نویسنده) و … از این راز صحبت می کنند.
و اما آنچه در مورد این راز گفته میشود:
همه ما با نیروی کاملاً یکسانی زندگی میکنیم. با یک قانون: قانون جاذبه.
این قانون میگوید: هرچیزی را که وارد زندگیمان میشود را خودمان جذب کرده ایم.تمام چیزهایی را که در ذهنمان می گذرد را خودمان جذب میکنیم. قانون جاذبه اهمیتی نمیدهد که شما چه چیزی را میخواهید و چه چیزی را نمیخواهید. حتی وقتی به چیزی فکر میکنید یا نگاه میکنید که آن را نمیخواهید و با آن مخالفت میکنید آن را به طرف خودتان جذب میکنید. در آن موقع قانون جاذبه در حال عمل است.
هر چیزی را چه ببینید چه به خاطر آورید و چه تصور کنید ، هر چیزی که روی آن متمرکز شوید را به سوی خود جذب میکنید. و هرگاه این تمرکز همراه با احساسات شدید باشد جذب آن سریعتر خواهد بود.
مراقبت از افکار کار سختی به نظر میرسد اما احساساتمان به ما کمک میکند که بفهمیم که به چه فکر میکنیم. هرچه موقع فکر کردن احساس بهتری داشته باشید این احساس خوب باعث میشود که جهتگیری شما در زندگی بهتر باشد و در زندگی روزمره افکاری را پدید می آورید که زندگی بهتری را در
آینده برایتان رقم میزند.
هر چه احساس بهتری داشته باشید چیزهای خوب را بیشتر جذب میکنید که باعث میشود بالاتر و بالاتر بروید.
به یک چیز زیبا فکر کنید. به یک موسیقی زیبا گوش کنید تا احساس خوبی پیدا کنید. وقتی نسبت به چیزی احساس عشق میکنید آن احساس اینقدر بزرگ است که میتواند برایتان خوشبختی را به ارمغان بیاورد.
چرچیل: شما جهان خود را می سازید همانطور که در آن پیش میروید.
زندگی می تواند کاملاً رؤیایی باشد و اینطور خواهد بود اگر شما از این راز استفاده کنید
جهان هستی مثل غول چراغ جادوست. غول چراغ جادو فقط میگوید: فرمانبردارم سرورم و
همیشه فقط همین حرف را تکرار میکند. پس کافیست که شما فقط آن چیزی را که دوست دارید طلب کنید تا غول چراغ جادو به شما بگوید فرمانبردارم سرورم و خواسته تان را برآورده کند. پس اگر دانسته یا ندانسته در مورد چیزی که نمیخواهید یا دوست ندارید ، حرف بزنید یا گله و شکایت کنید یا احساس ناراحتی کنید غول چراغ جادو باز هم میگوید:فرمانبردارم سرورم و همان رابرایتان فراهم میکند.
غول چراغ جادو فقط میگوید: فرمانبردارم سرورم و
فقط همین حرف را تکرار میکند
آرزو کن ، بطلب ، ایمان داشته باش ، دریافت کن.
آن چیزی را که میخواهید طلب کنید.( اکثر ما به خودمان
اجازه نمیدهیم آن چیزی را که واقعاً دلمان میخواهد طلب کنیم.) کائنات به افکارشما پاسخ میدهد. برای دریافت شما باید خودتان را با آن چیزی که میخواهید همجهت کنید یعنی قدردان باشید و برای دریافت آن شور و اشتیاق داشته باشید.
اکثر افراد افکارشان را به عکس العمل نشان دادن به چیزی که وجود دارد صرف میکنند.(اگر به آن چیزی که هست نگاه کنید و حتی اگر آن را نخواهید یا از آن ناراضی باشید)و به آن فکر کنید، قانون جاذبه دوباره همان چیز را به شما میدهد.
بودا: هر آنچه هستیم نتیجه افکاری است که داشته ایم.
اگر به جای شکایت برای چیزهایی که دارید قدردانی
کنید احساس بهتری پیدا میکنید و این باعث جذب چیزهای بهتری به سمتتان میشود.
وقتی چیزی را تجسم میکنید آن را پدید می آورید. پس موقع تجسم همیشه روی نتیجه پایانی متمرکز شوید. وقتی خود را در موقعیتی که دوست دارید تصور میکنید ، دیگر احساس نمیکنید که به آن چیز نیاز دارید بلکه احساس میکنید که آن چیز را دارید و آن احساس باعث مشود که کائنات همان موقعیت را برایتان پدید آورد.
اگر به دنبال حس لذت درونی ، بینش درونی و آرامش درونی بروید بقیه چیزها برایتان پدیدار میشود.
شما تنها کسی هستید که زندگیتان را می آفرینید چون هیچ کس دیگر نمیتواند برای شما
فکر کند.این کار تحت کنترل خود شماست. اگر چیزی را که می بینید ٬ میخواهید در مورد آن بنویسید ، راجع به آن با دیگران حرف بزنید ، به آن فکر کنید و روی آن تمرکز کنید ولی اگر آنرا نمیخواهید در موردش با کسی حرف نزنید ، توجهتان را منحرف کنید.
کارل لی یونگ: با هر چه مقابله کنید ایستادگی میکند.
منابع بیشتری از آنچه که ما بخواهیم وجود دارد. بیشتر از آن چیزی که تصور کنیم خوبی ، عشق ، لذت و… هست که به همه برسد. اگر میگوییم دچار کمبودیم به خاطر آن است که بینش خود را گسترش نمیدهیم.
اگر جز بهترین را نپذیرید اغلب اوقات همان بهترین را دریافت
میکنید.
آیا نتایجی را که به حال گرفته اید شایسته شما هستند؟
هنری فورد: چه فکر کنید که میتوانید و چه نمیتوانید در هر صورت حق با شماست.
ما منبع بی پایانی هستیم از احتمالات قابل ظهور و قدرت خداگونه ای برای عینیت بخشیدن به خواسته هایمان داریم.
هدف اصلی زندگی احساس و تجربه لذت است. شادی درونی جوهره موفقیت است. به دنبال خوشی خودتان بروید. خودتان را با چیزهایی که آرزو دارید تصور کنید.
دوک النیگتون: اگر چیزی دلم را نلرزاند هدفم نیست.
تصمیم بگیرید که چه میخواهید بعد روی آن تمرکز کنید. این فرآیند خلقت است. از لحظه ای که شروع میکنید به
درست فکر کردن چیزی وجود دارد که شما را هدایت میکند و جهت را نشان میدهد.
بخواهید بهترین باشید. با لذت زندگی کنید. هیچ چیز از گذشته شما نمیتواند حق ویژه زندگی شاد شما را انکار کند و هیچ چیز در آینده نمیتواند به غیر از لذت و شادی را برایتان به ارمغان بیاورد.
یاد بگیرید فقط عالیترینها و بهترین ها را در تجارب و امور روزمره پیدا کنید. آنها را بارور کنید ، در موردشان فکر کنید بعد منتظر ادامه و وقوع آنها باشید.
چیزی نیست که شما بخواهید انجام بدهید بجز همان چیزی که خودتان میخواهید انجام بدهید

فکر میکنم بیشتر شما عزیزان فیلم راز را دیده و یا کتاب آنرا خوانده باشید. اگر تا الان این فیلم را ندیده اید حتما در اصرع وقت به یکی از مراکز توضیع سی دی مراجعه و نسخه اول این فیلم مستند را تهیه کنید. این فیلم تنها ۱ ساعت از وقت شما را خواهد گرفت ولی دنیایی متفاوت را برای شما میگشاید.

یکی از مهمترین راه ها برای تکامل در جهان هستی مبحث رویدادهای همزمان است.
حتما برای شما هم اتفاق افتاده که به یکی از دوستان خود فکر میکنید و همان روز او را میبینید. و یا به دنبال کاری میگردید و آن کار بصورت کاملا اتفاقی به شما پیشنهاد میشود.
بیشتر دانشمندان معاصر این اتفاق را به اشتباه حس ششم تعبیر میکردند. یعنی بر این عقیده بوده اند که چون آن فرد یا کار به سمت شما می آمده شما توسط حس ششم خود از این واقعه مطلع می شدید. ولی در حال حاضر علم بشر به نقطه ای رسیده که برای این اتفاقات تعابیر دیگری را بیان میکند. این اتفاقات حس هفتم (قدرت ذهن) هستند. دانشمندان بر این عقیده اند که چون شما به آن فرد یا آن کار فکر میکردید به وسیله حس هفتم خود او را به سمت خودکشانده اید.
قدرت ذهن انسان بسیار قوی تر از قدرت جسمانی اوست. دانشمندان طی آزمایشاتی به این نتیجه رسیده اند که ذهن بشر میتواند او را به حرکت در آورد حتی اگر جسم او تکان نخورد !!
در دانشگاه پزشکی انگلیس، تعدادی از ورزشکاران دعوت شدند تا دانشمندان بر روی آنها آزمایشات اولیه را انجام دهند. این ورزشکاران در اتاقی قرار گرفته و به آنها نوارهای مغذی متصل شد. از آنها خواستند تا تمرکز کنند و بعد از رسیدن به آرامش کافی، در فکر خود، ورزش مورد علاقه خود را انجام دهند.
” باور نکردنی بود که بعد از مدت زمانی سلولها و عضلات آنها منبسط و منقبض میشد و به همان اندازه احساس خستگی در آنها مشاهده شد و حتی سوخت و سوز بدن آنها هم به نوعی بود که انگار واقعا در حال دویدن بوده اند. “
در آزمایشگاهی در ایالات متحده، دانشمندان، دو باغچه با یک خاک و یک میزان نور را تهیه کردند. در آنها لوبیا کاشته شد. تعدادی از دانشمندان روزانه توجه خود را به یکی از باغچه ها معطوف میکردند و سعی میکردند انرژی خود را به گیاهان آن باغچه منتقل کنند. بعد از گذشت ۲ ماه، لوبیا های بار آمده در باغچه چند برابر بیشتر از باغچه دیگر رشد کرده و حتی مواد معدنی و ارزش غذایی آنها به مراتب بیشتر از باغچه مجاور بود.
این آزمایشات دلیلی محکم از قدرت ذهن انسان دارد.
همانطور که در مبحث اول یعنی ” تکامل و پیدایش هستی ” بیان شد، همه فهمیدیم که این جهان توسط نیرویی قوی بهمراه برنامه ریزی منظم و دقیق بر پا شده و تمام جهانیان (و متاسفانه به غیر از بشر) از رویدادهای همزمان برای تکامل استفاده نموده اند.
هدف تمامی جهانیان تا قبل از پیدایش بشر، همین تکامل بوده و آنها توسط رویدادهای همزمان از چگونگی انجام کار مطلع میشدند.
اما در حال حاضر سوال این است: هدف و وظیفه ما در این تکامل چیست؟
آیا ما فقط به این خاطر به این جهان پا گزاردیم تا از ادامه تکامل جلوگیری کنیم؟ ما چقدر برای جهان پیرامون خود مفید هستیم؟
همه ما از قدیم الایام شنیده ایم که میگویند: از تو حرکت و از خدا برکت

تاثیر مو بر ذهن

تاثیر مو بر ذهن را می توان در میزان دریافت امواج مادی و غیرمادی مورد بررسی قرار داد مو از جمله مواد مادی است که نسبت سطح به حجم را در بدن انسان به طرز قابل ملاحظه ای افزایش می دهد و از این طریق می تواند به جذب امواج غیرمادی کمک زیادی نماید کم بودن مو در بدن انسان جذب امواج غیرمادی را کاهش می دهد و دلیل آنرا می توان در کاهش نسبت حجم به سطح دانست هر چه نسبت حجم به سطح افزایش بیابد جسم مادی پایداری بیشتری داشته و میزان دفع امواج غیرمادی از سطح جسم افزایش و میزان دفع امواج مادی از جسم کاهش می یابد . این موضوع تاثیر بسیار زیادی در کارکرد مغز دارد ذهن با استفاده از امواج مادی و غیرمادی و تاثیر این امواج با یکدیگر کار می کند و تعادلی در این خصوص برقرار می باشد. با کاهش حجم موی سر نسبت حجم به سطح در سر افزایش می یابد و به این ترتیب میزان جذب امواج مادی افزایش می یابد و ذهن در مکانیسم خود بیشتر از این امواج استفاده می نماید و در صورت افزایش موی سر با افزایش میزان جذب امواج غیرمادی مغز بیشتر مکانیسم های خود را با این امواج مرتبط می سازد و این تاثیر می تواند در مغز به صورت متفاوتی در نظر گرفته شود. این که ذهن در مکانیسم های مرتبط با خود از کدام مکانیسم مادی یا غیرمادی استفاده نماید ارجحیتی وجود ندارد ولی بدون شک تاثیر امواج مادی و غیرمادی یکسان نمی باشد . به عنوان مثال در یک فضای کوانتمی مادی مانند بدن انسان امواج غیرمادی برای عبور از پدیده تونل زنی استفاده می نماید و سرعت عمل آن نیز بسیار بیشتر از امواج مادی است ونیز امواج مادی می تواند در یک فضای مادی با سهولت بیشتری عبور نماید و این موارد می تواند تاثیرات متفاوتی را از جهت تفکر و تخیل به وجود آورد که در آینده به بررسی بیشتر آن خواهیم پرداخت. 

تعامل حافظه و مفاهیم جدید در ذهن

میلیاردها نورون در مغز انسان وجود دارند که هر نورون با هزاران نورون دیگر در ارتباط می باشد. این نورون ها مانند رشته های سیم بسیار نازک عمل می نمایند و با عبور جریان ضعیف الکتریکی از خود یک شار الکترومغناطیسی را در اطراف خود به وجود می آورند این شار از طریق فعالیت های شیمیایی درون سلول ها با استفاده از جذب و دفع یون های سدیم و پتاسیم صورت می گیرد. در این حالت سیگنال های الکتریکی می توانند در اطراف خود شارهای الکترومغناطیسی ایجاد نمایند که این شارها در صورت تغییر میزان سیگنال های ارسالی و دریافتی تغییر می یابند و همان طور که از فیزیک مغناطیس می دانیم تغییر شار الکترومغناطیسی باعث ایجاد جریان الکتریکی می شود. بنابراین در سلول های اطراف محل عبور سیگنال یک جریان معکوس شکل می گیرد و این جریان نیز به نوبه خود می تواند به وسیله سلول تغییر داده شود و در اطراف خود جریان مستقل معکوسی شکل گیرد بنابراین در یک حالت کلی تغییر شار مغناطیسی محدوده وسیعتری از مغز را تحت تاثیر قرار می دهد و به همین علت است که در بررسی های صورت گرفته در خصوص فعالیت های مغز همواره یک ناحیه درگیر می باشد نه یک رشته نورون و یا دسته نورون های خاص.

یکی از دلایل این امر مکانیسم مغز در استفاده از این تغییرات شار و جریانات معکوس و متوالی می باشد. یک تفکر خاص شامل یک جریان مستقیم اصلی است که این جریان در محدوده وسیعتری در اطراف خود دارای جریانات ضعیفتر و متفاوت تری می باشد که به شدت به تغییرات شار جریان اصلی وابسته می باشند. هر نوع تغییر در جریان اصلی تفکر مورد نظر می تواند جریانات ضعیفتری را در میلیون ها نورون دیگر فعال نماید که این جریانات تابع پیچیده ای از جریان اصلی این تفکر می باشند که با توجه به دوری و نزدیکی به جریان اصلی و نیز سیستم فعال نورون ها در تولید سیگنال مجدد تحت تاثیر قرار می گیرد.

با توجه به این موضوع ذهن می تواند از یک سیگنال اصلی میلیون ها سیگنال تولید نماید که این سیگنال ها خود دوباره می توانندسیگنال های جدیدی به وجود آورند و تولید هر سیگنال و نوع آن به شدت تابعی از تغییرات سیگنال های دیگر می باشد. به این صورت که هر نوع تغییر در سیگنال های کناری می تواند بر شدت و نوع سیگنال های تولید شده تاثیر گذار باشد و یا موجب تضعیف یک نوع سیگنال شود و یا باعث تقویت سیگنال خاصی شود.

در این خصوص می توان گفت که یک تفکر خالص وجود ندارد زیرا هر تفکر در ذهن به سرعت تجزیه شده و میلیون ها سیگنال قوی و ضعیف را به وجود می آورد و هر سیگنال به همراه خود مفاهیم جدیدی را به وجود می آورد. برای خالص سازی یک تفکر باید از بروز سیگنال های مزاحم جلوژیری به عمل آورد و یکی از این روش ها تمرکز بر روی یک موضوع بسیار اختصاصی می باشد زیرا این موضوعات می توانند سیگنال های ثابتی را ایجاد نمایند و اهمیت پایداری یک سیگنال ثابت بسیار مهم می باشد زیرا چنین سیگنالی باعث ایجاد خاموشی در نورون های کناری خود می شود و در اصطلاح با تغییر شار مغناطیسی خود آنها را بیدار نمی کند. این موضوع سبب می شود که یک تفکر خالص به وقوع بپیوندد و پیوندهای آن با موضوعات دیگر خاموش بماند. هر چند که این موضوع به خودی خود چندان مفید نمی باشد ولی برای ایجاد تمرکز لازم است. تمرکز زمانی رخ می دهد که ما با کمترین تغییرات سیگنالی مواجه باشیم و این موضوع باعث می شود که نواحی کمتری از نورون ها فعال شده و ما از یک تفکر محدود به نتیجه گیری بهتری دست یابیم تا این که نواحی دورتر از نقطه اصلی را فعال نماییم و نتایج گیج کننده و پیچیده تری ذهن مارا با خود درگیر نمایند. هر چه محدوده روشن شده نورون ها به علت تغییر شار کوچکتر و نزدیکتر به سیگنال اصلی باشند نتایج به دست آمده از نزدیک ترین نورون ها به سیگنال اصلی به دست می آیند پیچیدگی کمتری داشته و مغز در درک واقعیت بهتر می تواند از آنها استفاده نمایند. در صورتی که به دلیل تغییرات شدید شار در بخش اصلی نورون ها دورتر روشن شوند این امکان وجود دارد که ما به درک پیچیده تری از یک مفهوم برسیم ولی ارتباط دادن این موضوعات با موضوع اصلی بسیار سخت می باشد و به مغز در درک واقعیت کمک نمی نماید. افرادی که قوه تخیل بسیار قوی دارند مغز آنها می تواند در یک مفهوم مشخص نورون های بیشتری را روشن کرده و نورون های دور تر از سیگنال اصلی در ایجاد تفکرات تخیل بسیار مفید می باشند. بنابراین ذهن همان چیزی را می بیند که واقعیت دارد و از تداخل سیگنال های مختلف به وجود می آید که عامل تمامی آنها می تواند یک موضوع کاملا واقعی باشد. ذهن تنها موتوری است که این سیگنال ها را با یکدیگر تداخل می دهد و خود نمی تواند مشخص کند که کدام سیگنال اولویت بکارگیری را در یک مفهوم خاص دارد ذهن با تداخل های به وجود آمده برخی جریانات را تضعیف و برخی را تقویت می نماید و این عمل را در محدوده های خاصی از مغز انجام می دهد.

مفهوم برخی از اشیاء در ذهن ما تداعی کننده یک موضوع خاص می باشد چگونه این اتفاق می افتد. تمرکز بر مفهوم آن شیء سیگنالی را تولید می کند که این سیگنال متغییر است زیرا ما این شیء را در زمان ها و مکان های مختلف دیده ایم یا شنیده ایم این موضوع سبب تغییرات پی در پی در سیگنال تولیدی و در پی آن تغییرات شار مغناطیسی در اطراف این سیگنال می شود و این موضوع سبب تولید سیگنال در نورون های کناری می شود و این موضوع تا آنجایی ادامه می یابد و میلیون ها نورون را با خود درگیر می نماید که به یک تفکر خالص برسیم در این حالت ما یک جریان باثبات تری داشته و می توانیم سیگنال و شار ثابتی را به وجود بیاوریم. در این حالت ممکن است تفکراتی وجود داشته باشند که ناشی از تفکر اصلی ما که همان شیء مورد نظر است باشند ولی خود بسیار ترکیبی باشند که ناشی از نوع تفکر می باشد یعنی برخی از مفاهیم می توانند از یک مفهوم دیگر گرفته شده باشند ولی از خود آن مفهوم اصلی برای ما پیچیده تر و متغیر تر باشند و این موضوع سبب افزایش ناگهانی شار متغیری در نورون های کناری می شود که باعث تضعیف جریان اصلی می شود. به همین دلیل است که در بسیاری از اوقات تفکرات اصلی به حاشیه رانده می شوند و تصور یکی شیء می تواند ما را به سوی مفاهیم دیگر سوق دهد.

اما این موضوع نیز ممکن است اتفاق بیافتد که تصور یک شیء ما را به مفاهیمی برساند که ما هیچ زمینه ای از آن در ذهن خود نداریم. این موضوعی است که می تواند ناشی از آنالیز شیء در ذهن ما باشد موتور ذهن مفهوم مورد نظر را به سیگنال های مختلف در شبکه نورون ها تبدیل می نماید و این سیگنال ها با تداخلات مختلف در خود و در سیژنال اصلی مفاهیم جدیدی را می سازند که به ماهیت ذهن ما و شیء مورد نظر بستگی دارد. بنابراین ذهن انسان می تواند مفاهیمی را تولید کند که سابقه ای از آن در خود ندارد و موضوع مهم این است که ذهن تجربیات خود را از یک مفهوم خاص می تواند به وجود آورد و تا مدت ها سیگنال ها در ذهن جریان پیدا می کنند و اثرات آن به صورت سیگنال های بسیار ضعیف می تواند وجود داشته باشد و موضوع بسیار مهم این است که این تفکرات ذخیره شده می توانند بر تفکرات جدید تاثیر گذار باشند و تفکرات جدید نیز به همین ترتیب می توانند آنها را کمرنگ یا تقویت نمایند. بنابراین مفاهیم در ذهن انسان شالوده ای تفکرات قدیمی و موثر در ذهن و نیز ماهیت تفکر جدید می باشند و برداشت ما از یک مفهوم جدید بیش تر به مفاهیم گذشته در ذهن ما بستگی خواهد داشت.