وقتی ذره ای با سرعت حرکت میکند زمان را کندتر احساس میکند و گذر زمان با افزایش سرعت کندتر میشود از طرفی با افزایش گرانش نیز گذر زمان کندتر میشود و این دو موضوع یک اثر را ایجاد می‌نمایند یعنی افزایش سرعت و افزایش نگرانش گذر زمان را کند مینماید حال اگر ما فروتنی را در نظر بگیریم که با سرعت نور حرکت میکند و گذر زمان برای آن بسیار بسیار کند و در حد صفر است و با کند کردن حرکت فوتون میتوانیم گذر زمان را برای آن افزایش دهیم این افزایش میتواند نیروی منفی برای مقابله با اثرات زمانی نگرانش ایجاد نماید در چنین حالتی با کند کردن حرکت فوتون ها میتوان گذر زمان را افزایش داد و این اثر میتواند بخشی از نیروی زمانی نگرانش را در محیط فوتونها خنثی کرده و باعث کاهش نیروی نگرانش شود این موضوع را میتوان با ترتیب دادن یک آزمایش ساده اما دقیق آزمود در این آزمایش ما یک شیشه را در حالتی که نور لیزر بسیار قوی از آن عبور داده میشود وزن می‌نماییم و این عمل را در تاریکی مطلق نیز انجام میدهیم در صورت صحت این فرضیه باید وزن شیشه در حالتی که از آن لیزر عبور میکند مقدار بسیار ناچیزی کمتر از حالت تاریکی باشد و دلیل آن نیز کاهش سرعت نور در داخل شیشه و افزایش گذر زمان در آن میباشد که این عامل میتواند بخشی از نیروی نگرانش را خنثی نماید.
برای غلبه بر جاذبه ابتدا باید ماهیت آن را شناخت. جاذبه عاملی است که باعث کند شدن زمان می شود و گذر زمان را کند مینماید بنابراین جاذبه را باید در یک سیستم تعادلی با زمان در نظر گرفت و این موضوع رسیدن به ماهیت نگرانش را آسان مینماید. گرانش یعنی عامل کند کردن زمان از حالت ایده ال که هر چه جرم بیشتر باشد گذر زمان را کندتر مینماید و با توجه به این موضوع میتوان بر جاذبه غلبه کرد در فاصله بسیار زیاد از اجرام گذر زمان بسیار سریعتر از حالتی است که به اجرام نزدیک میشود و اجرام برای گذر زمان اصطکاک ایجاد می‌نمایند و باعث کند شدن زمان میشود این یک موضوع هماهنگ میباشد و در نقاطی از فضا که زمان کندتر از حالت ایده ال (حالتی که جرمی تا بینهایت وجود ندارد) باشد نیروی نگرانش ایجاد میشود و در حالتی که جرمی در فضا وجود ندارد ما با کند کردن بیشتر زمان میتوانیم فضایی را ایجاد نماییم که مانند جرم عمل نماید و این موضوع میتواند حالت معکوس نیز داشته باشد یعنی میتوان با برداشتن این اصطکاک زمانی به نیروی جاذبه غلبه نمود بدین ترتیب میتوان با افزایش گذر زمان فضایی را ایجاد کرد که جاذبه منفی ایجاد نماید و میتواند جاذبه موجود را خنثی نماید.بنابراین ما برای غلبه بر جاذبه باید موتوری بسازیم که بتواند زمان را سریعتر کند و این موتور میتواند از ذرات زیر اتمی استفاده نماید که دارای حرکت سریعی میباشند و با کند کردن ناگهانی حرکت آنها زمان را در نقطه ای از فضا کند کرد. به عنوان مثال الکترونها با سرعت یک صدم سرعت نور حرکت میکنند و با استفاده از موتوری که سرعت ذرات الکترون را کند می کند می توان در نقطه خاصی به کند کردن زمان و گریز از جاذبه اقدام نمود. سرعت نیز مانند جاذبه از عوامل کند کننده زمان میباشد و شناختن عوامل دیگر کند کننده زمان میتواند برای غلبه بر جاذبه مفید باشد. تنها مشکلی که باید در این خصوص حل شود جهت بروز جاذبه منفی میباشد و باید به نحوی این نیرویی که از طریق افزایش گذر زمان در نقطه خاصی ایجاد میشود را افزایش و نیروهای نقاط مختلف را روی هم قرار داده تا بتوان به طور کاربردی و موثر از این عامل استفاده نمود.