نور از فوتون‌های مختلف تشکیل شده است و این فوتون‌ها به صورت معمول در فضای اطراف وجود دارند ولی با توجه به این که در فضای کوانتومی مادی پایدار هستند در جای خود ثابت می‌باشند و همچنین برخی از فوتون‌ها در فضای کوانتمی غیرمادی گیر افتاده و امکان خارج شدن از این سد انرژی را ندارند.فوتون هایی که در فضای کوانتومی غیر مادی گیر افتاده اند را باید این طور تصور نمود که ذراتی در بین دو آبکش گیر افتاده اند و حجم سوراخ های آبکش به آنها اجازه حرکت نمی دهد بنابراین نمی توانند از آن محیط خارج شوند. این موضوع به این صورت است که در بین سوراخ های این آبکش ها سرواخ هایی که این فوتون ها بتوانند از آن عبور کنند وجود دارد ولی باید به یک سرعت جابجایی و حرکت براونی دست یابند تا حجم وسیعی از آنها از سوراخ ها را پیدا کرده و از محیط خارج شوند به این طریق فوتون های گیر افتاده که اغلب فوتون ها بزرگتر بوده و نمی توانند به جنبش براونی لازم برای فرار از سد دست یابند بعد از رساندن سرعت جابجایی خود به c2 می توانند با شدت به سدها برخورد کرده و به عقب برگردند و به همین صورت یک انرژی براونی را به وجود می آورد که این انرژی نیروی لازم برای یافتن سوراخ های مناسب برای فرار آنها را مهیا می نماید بعد از عبور از لایه غیرمادی ذرات وارد محیط مادی می شوند و چون شتاب لازم را گرفته اند به حرکت خود ادامه می دهند و دوباره به سد بعدی برخورد می نمایند و این مسیر ادامه دارد تا فوتون های بیشتری وارد فضای غیرمادی شوند و در نتیجه دوباره نیروی لازم برای فرار ذرات بیشتری فراهم آورده می شود.با توجه به اینکه ما تنها سرعت نور را می بینیم ممکن است تصور نماییم که سرعت به دست آمده سرعت جابجایی ذرات است ولی این طور نمی باشد. سرعت سوق با سرعت جابجایی یکی نیست و در نظریه فضای کوانتمی سرعت جابجایی ذرات بسیار بیشتر از سرعت سوق آنها می باشد. فوتون ها در دو بخش فضا گیر افتاده اند برخی از آنها در فضای مادی و برخی در فضای غیر مادی اما این دو نوع فضا تفاوت های زیادی را در عمل ایجاد می نمایند. فوتون هایی که در فضای مادی گیر افتاده اند جنبش چندانی ندارند زیرا در محیط پایداری قرار دارند ولی فوتون های موجود در فضای غیرمادی به دلیل اینکه در محیط غیر مادی قرار دارند دارند به سمت محیط مادی نیرو وارد می کنند تا از آن خارج شوند ولی به دلیل اینکه با سد حفره دار برخورد می نمایند به عقب بر می گردند البته در این بین فوتون هایی نیز از این حفره ها عبور و وارد محیط مادی می شوند و با توجه به شتابی که دارند ممکن است از آن محیط نیز خارج شوند و تابش زمینه را به وجود بیاورند.
از آنجا که فوتون ها دارای ابعاد مختلف می باشند و در لایه های کوانتمی فضا قرار گرفته اند برای فعال کردن و به جنبش انداختن آنها روندهای متفاوتی لازم است. به عنوان نمونه فوتون ها ی کم انرژی مانند نور مریی چون دارای حجم کمی می باشند از اغلب حفره های بین مرز مادی و غیر مادی عبور می نمایند و به این طریق به جنبش انداختن آنها آسان می باشد ولی فوتون های گاما به دلیل حجم بزرگ خود از تعداد کمتری حفره عبور می نمایند و برای یافتن این حفره ها و خارج شدن از آنها باید بیشتر به جنبش وا داشته شود و تعداد کمتری از آن نیز خارج می شوند. اما راه های متنوعی برای به جنبش انداختن آنها وجود دارد به عنوان مثال برای خارج کردن فوتون های بزرگ از حفره ها می توان انداره حفره ها را بزرگتر نمود. یعنی با افزایش حجم حفره ها احتمال برخورد فوتون های بزرگ را با یک حفره قابل عبور افزایش داد. همچنین می توان فضای کوانتومی غیرمادی را افزایش داد و به این طریق سرعت جابجایی آنها را در فضای بیشتری مهیا نمود تا آنها بتوانند شتاب لازم را برای آغاز حرکت براونی خود به دست آورند. لازم به ذکر است که اشکال مختلفی در حرکت براونی وجود دارد و نباید حرکت براونی را تنها به صورت زیگ زاگ تصور نمود. به عنوان مثال حرکت الکترون در اطراف هسته اتم ها نیز یک حرکت براونی است ولی دارای اشکال مختلفی می باشد. اما وجه مشترک تمام آنها حرکت براونی بودن آن بین فضای کوانتمی مادی و غیرمادی است. و نکته اصلی در حرکت تمام مواد و ذرات مادی در این است که انرژی لازم برای آغاز حرکت از محیط غیرمادی حاصل می شود. بنابراین عامل تاثیرگذار در روند هدایتی این ذرات محیط غیرمادی است نه یک فضای مادی.
