زمین و ذهن انسان

با توجه به دور شدن کهکشان ها از یکدیگر حجم فضای غیرمادی در حال افزایش است و در نتیجه نسبت فضای کوانتمی غیرمادی (خلاء) به فضای کوانتمی مادی افطایش می یابد. این موضوع باعث افزایش سرعت نور و یا هر ذره مادی دیگری خواهد شد. حرکات اجرام آسمانی نیز سریعتر خواهد شد. البته این افزایش سرعت بسیار ناچیز می باشد و برای اندازه گیری آن و مقایسه با زمان حال باید سال های زیادی صبر نمود.

زمان نیز از این قائده مستثنی نخواهد بود با افزایش بیش از پیش جهان و دور شدن ذرات مادی زمان نیز کاهش می یابد و دلیل این موضوع نیز افزایش فضای خلاء در مقابل فضای مادی است. در فضای خلا‌ء زمان یک صد میلیونیوم زمان در فضای مادی است و با توجه به افزایش حجم این فضا زمان نیز در مجموع برای ما کندتر خواهد گردید. این موضوع سبب کندتر شدن سرعت ذرات غیرمادی در فضا شده و در نتیجه تاثیر زیادی از جهت کندتر شدن فعل و انفعالات ذهنی می گذارد. البته این تغییرات برای شدید شدن نیاز به زمان زیادی دارد.

با توجه به اینکه سرعت امواج غیرمادی با افزایش بینهایت فضای خلاء به سمت صفر میل می نماید در جایی از جهان که دیگر ذرات مادی وجود ندارد و از ذرات مادی بسیار دور شده ایم دیگر فضای کوانتمی مادی برای حرکت ذرات غیر مادی وجود نخواهد داشت و این موضوع سبب می شود سرعت حرکت ذرات غیرمادی که تاثیر بسیار زیادی بر ذهن دارند صفر شود در این صورت ذهن کارایی خود را از دست داده و نمی تواند به صورت درست کار نماید زیرا ذهن با استفاده از این امواج تصورات و تخیلات را ایجاد می نماید. بنابراین به علت وجود همین فضای مادی است که ذهن به راحتی کار خود را انجام می دهد و دور شدن از زمین خود باعث کاهش فعالیت ذهنی خواهد شد.

هر چه ما به زمین به عنوان نزدیکترین ذره مادی نزدیکتر باشیم دریافت امواج کوانتمی غیرمادی آسان تر خواهد بود. با توجه به این موضوع ارتفاع گرفتن از زمین می تواند سرعت دریافت این امواج را کاهش دهد بنابراین بلندی و پرواز می تواند در دریافت های ما اختلال ایجاد نماید. با اینحال به دلیل تاثیرات شدید زمین بر محیط اطراف خود این موضوع در ارتفاع های پایین تاثیر زیادی ندارد. این موضوع در شرایطی حاد می شود که ما در یک فضایی قرار گیریم که از اجسام مادی فاصله زیادی گرفته و هیچ گونه تاثیرات کوانتمی این اجسام بر فضای درونی ما وجود نداشته باشد.