خواص نسبیتی الکترون ها

الکترون ها با توجه به اینکه در داخل خود دارای یک فضای کوانتمی غیرمادی بوده و فضای کوانتمی مادی را به بیرون را به بیرون رانده است دارای خواص دو زمانی در داخل و خارج پوسته خود می باشد. به این ترتیب که در فضای داخلی الکترون زمان کندتر از فضای بیرونی آن می گذرد. در نتیجه الکترون ها در حرکت خود دو فضای زمانی متفاوتی را به وجود می آورند. در این میان در فضای بیروونی الکترون ها زمان بسیار سریعتر از فضای داخلی می گذرد و این موضوع باعث ایجاد برخی از ویژگی های خاص الکترون ها می شود. 

در فضای خارج از الکترون ها ذرات غیرمادی و مادی دارای سرعت محدودی بوده و وقتی الکترون از یک فضای خاصی عبور می نمایند مقداری از فضای کوانتمی خود را تحت تاثیر قرار داده و باعث می شوند که ذراتی که سرعت آنها کم بوده اند با وارد شدن به این فضای کوانتمی جدید ناشی از اثرات الکترون سرعت آنها افزایش یافته و در نتیجه این عامل است که در صورت حرکت الکترونی فضای کوانتمی تغییر نموده و وقتی الکترون از حرکت می ایستد نمی تواند اثرات فضای داخلی خود را به بیرون منتقل نماید. در نتیجه همین عامل است که الکترون ها در حرکت دارای خواص دوگانگی به خصوصی هستند و خاصیت پخشیدگی دارند به این ترتیب که با توجه به کند بودن زمان در فضای داخلی می توان آنرا در لحظه ای که ایستا و ساکن به نظر می رسد در عین حال به صورت ذره ای که با سرعت در حال حرکت است در نظر گرفت. این ویژگی کمابیش ممکن است در ذرات دیگر نیز وجود داشته باشد ولی در الکترون ها به وضوح می توان این خاصیت را مشاهده نمود. بنابراین الکترون ها ذراتی هستند که می توان آنها را درحالی که با سرعت حرکت می نمایند در حالت ایستا و سرعت بسیار کم در نظر گرفت و این موضوع وابسته به این است که با چه معیار و دقتی به آن نگاه کنیم. یعنی ما می توانیم الکترون را به حالت ذره ای پخشیده در فضا تصور نماییم و در همین حال آن را ذره ای مجزا که در حال حرکت است در نظر بگیریم و هر دو این موضوعات با توجه به خواص دو زمانی آن قابل تعمیم است. لازم به ذکر است که الکترون ها با توجه به همین خواص خود می توانند خواص کوانتمی خاصی را به وجود آورند.