با توجه به کوانتیدگی فضا به صورت فضای مادی و فضای غیر مادی، آنچه که در حرکت براونی امواج مادی و غیر مادی دارای اهمیت می باشد. حجم این ذرات می باشد. از طرفی به کارگیری حجم به تنهایی نمی تواند توصیف دقیقی برای حرکت براونی به دست داده و پایداری ذرات را مشخص نماید. برای درک بهتر مسایل مربوط به حرکت براونی لازم است که از نسبت حجم به سطح ذرات استفاده شود به این ترتیب که هر چه این نسبت بزرگتر باشد تعدل سیستمی بالاتر خواهد بود و نسبت فضای کوانتمی مادی و غیرمادی در ذره مورد نظر بهتر و متعادل تر توزیع می شود. یک مثال عینی در این خصوص پایداری هسته هایی می باشد که نسبت حجم به سطح آنها بیشتر است. در مورد هسته اتم ها در صورتی که این نسبت بالاتر باشد هسته پایدارتر است و در صورتی که این نسبت کوچکتر باشد واپاشی صورت میگیرد. واپاشی هسته ها نیز نوعی آغاز فرایند جنبش براونی است که با خارج شدن ذرات تشکیل دهنده هسته از محیط غیر مادی کوانتمی و فرار آنها رو به جلو می باشد. در این فرایند به دلیل شکل خاص هسته و هنگام چرخش و جنبش هسته ای ذرات مادی در محیط غیر مادی قرار گرفته و از آن جدا می شوند. با توجه به این موضوع ثابت می شود که کدام هسته ها پایدارترند. هسته هایی که شکل کره ای داشته و بیشترین نسبت حجم به سطح را دارند کمترین واپاشی و تابش را دارند و هسته هایی که از حالت کروی خارج شده و نسبت حجم به جرم آنها بیشتر می شود تحت تاثیر این میدان کوانتمی واپاشیده شده و این واپاشی تا به دست آوردن بیشترین نسبت حجم به سطح برای آنها ادامه می یابد.
مواردی که در بالا گفته شد در مورد سایر اجسام ماکروسکپی و بزرگ نیز صادق است. اجسامی که بیشترین نسبت حجم به سطح را دارند کمترین تابش زمینه را از امواج مادی و بیشترین تابش زمینه را از امواج غیر مادی دارند و این موضوع باعث ایجاد پدیده های بسیار جالبی برای آنها خواهد شد. به عنوان نمونه اجسامی که شکل کروی دارند و یا به شکلی هستند که نسبت حجم به سطح آنها بیشتر است از نوعی پایداری کوانتمی برخوردار می باشند . اجسامی که از نظر کوانتمی پایدار می باشند اجسامی هستند که تابش زمینه آنها بیشتر غیرمادی بوده و ذرات مادی آنها دارای ثبات کافی در یک سیستم مجزا می باشند.